Beş Yaşına Kadar Öğretilenler Çocuğun Hafızasına Değil Karakterine İşleniyor

Çocuklara bir şey öğretilmesi ısrarına sinir oluyorum! Siz bebeğin/çocuğun eli ayağı gözü kulağısınız, öğretmeni değilsiniz. Siz her şeyi öğretiyorsanız okullara ne gerek var ki. Adam kucağındaki çocuğa Ay’ı anlatıyor; kendi ne kadar biliyor bilmiyorum da anlatıyor işte. Çocuk yetiştirmek diye bir şey var malum. Ama veliler bunu çocuklara bir şeyler öğretmek olarak algılıyorlar.

Çocuğa gösterilen her şeyin çocuğun karakterini oluşturduğunu bileceksiniz. Yılan sokar seni öldürür dediğiniz zaman çocuk yılanı böyle öğrenir. Böyle bilginin içine tüküreyim! Hem bunu öğretmenin zamanı değil hem de söylendiği gibi değil zaten, üstelik korkak yaparsın.

Ya siz çocuğunuza niye bir şeyler öğretmek zorundasınız, bakarak öğrenir. Öğrenmek bilgidir ve çocuğun yapısı bu yaşlarda bilgiye hazır değildir. Bu yaşlarda çocuğun karakteri oluşur. Çocuğa bilgiyi alacak yaşa gelmeden bilgi veremezsiniz. Merak edecek, bakacak, öğrenecek.

Çocuğa şunu da öğreteyim bunu da öğreteyim çocuğum bilgili olsun, bilgili olmaz aptal olur; bilgi bilgi çağında verilir, şu anda davranış çağı. Davranışlar da öyle klişe oluşmasın,  ben böyle kalkıyorum bak sen de böyle kalk; belki o daha iyi bir yolunu bulacaktır.

Bu yaşlarda ebeveynin ilgisi çocuğu korumaya, bakmaya, beslemeye vs yöneliktir. Çocuğuma şunu da öğreteyim, aman öğretme! Gıdasını ver, sağlığına dikkat et, düşmesin, çarpmasın, giyimi, eğlendirme…

Çocuğunu talebe gibi yetiştiren var ya böyle saçma sapan şey olur mu? Adam el kadar çocuğa yıldızları anlatıyor!