Beşlikler 2: Dilenci

Dilenci de bir insandır, bir parça ekmek
Bulursa biraz aşk dilenir.
Aslında ne kadar yalan söylerse o denli içtendir
Bir şeylerini yitirmiştir, aranır durur
Belki de unutkandır, normaldir.

Normaldir insanın normal olduğu
Onu bir de yetmişten sonra bulun
Ona gençliğini ve Ayşe’yi sorun
Gözleri parlar ama umut yoktur
Çünkü uzaklara gidecek gücü yoktur

Ama belli olmaz bir trene atlar
Hadi Muş’a, oradan Tatvan’a
Tatvan’dan İran’a yol gider
Kamyonlar gider belki içlerinde
Seni tanıyan bulunur. Polise teslim.

Abi olmaz bu kadar herkes zalim
Seni atmışlar bir uçuruma, ölmüş mü
Diye bakıyorlar, ölsen sevinecekler
Belki halay çekecekler, dilenciye
Para verecekler. Oh diyecekler.

Olmaz bu kadar. Niye bu kaçamaklar
Seni sonunda yakalayacaklar
Biliyorum canın yanıyor. Kimse anlamıyor
Bulsalar gölgeni bir ağaca asacaklar
Hadi yolun açık olsun. Ben görmedim.