Beyin temizlemesi

Gece yatarken yanıma bir kova dolusu su koydum. Banyoya gidip dişlerimi fırçaladım. Tuvalete girdim. Oda çok sıcak geldi. Kaloriferi kapatıp camı açtım. Yatarken kullandığım kısa kollu t-short ile eşorfman altını giydim. Yorganı kaldırıp yatağın içine oturdum. Biraz etrafı dinleyip, kendimi hazır hissettikten sonra yavaşça kafatasımın üst bölümünü açtım ve özenle beynimi yerinden çıkarıp kovanın içine attım. Hatta biraz çalkaladım suyun içinde. O kıvrımların içine su girsin de iyice temizlensin istedim. Sonra yattım uyudum. Hiç rüya görmedim. İyi veya kötü hiçbirşey aklıma gelmedi.Sabah uyanınca, ilk iş beynimi kovadan çıkarıp yerine taktım. Pırıl pırıl olmuştu.

Metroda küçük kız annesine dönüp, '' Anne biz nereye gidiyorduk?Unuttum. '' dedi. Nereye gittiğini unutmak.Gözlerim yaşardı, burnumun direği sızladı.Nerededir bu direk ve neden sızlar hiç anlamam.Unutmak...Ah ben de unutabilsem keşke nereden geldiğimi ve nereye gittiğimi.

Bazen binaların çatılarını kafatasımı açtığım gibi açıp, insanları izlemeyi istiyorum.Böyle çok koşturan, telaşlı kişileri yavaşça kollarından tutup binanın çatısından çıkarıp bir dağın tepesine bıraksam ne yaparlar acaba?

Yazmak, okunmak...yazmak, okunmamak...yazmak, yazmamak...Hangi ikilinin arasında sıkışıp kaldıysam çırpınıp duruyorum.İşin ilginci ben hangi ikilinin arasında olduğumu bile bilmiyorum.Neredeyim?Ben kimim?Siz kimsiniz?

Hiçbir vasfımız, hayata katkımız olmadan yaşayabilir miydik acaba?Böyle bir çayırda tek başına yaşayan bir ağaç gibi mesela...Sevindiğimizi belli etmek için baharı beklerdik.Sonra üzgün olmak için yağmurları...Üzerimizde gezinen binlerce karıncaya, '' Heeeyyyy!!!! Defolun gidin başımdannn.Bıktım sizden.'' diyemeden bir gün kurur giderdik.

'' Anne biz nereye gidiyorduk?Unuttum....''