Bilesin dedim

Hiç sevmedim seni şehir,
hiç ama hiç.
Ne ışıklarını, ne gökyüzünü,
ne yağmurunu,
gökkuşağını bile.
Oysa ne çok severim onu
Çocukluk düşlerimin
en güzel görüntüsü
Bakmadım inadımdan,
"gökkuşağı çıktı" dediler.
Konuştular üzerinde uzun uzun
"altından geçince ne olurdu" dediler.
Ona da aldırmadım.
Sana ait hiçbir şeyi görmedim,
Bakmadım, bilmiyorum…
Rüzgârını da duymadım.
Soğuk soğuk dokunmadı
Kar yağdı diz boyu
“İçim içime sığmaz” olmadı
Karda üşüyerek aldığım
sıcacık ekmek
boğazımda kalmadı.
Gözyaşlarım lokmama karışmadı.
Haberin olsun şehir.
Defalarca geçtiğimiz yollarını
İnatla öğrenmedim
Ben seni hiç sevmedim.
Bayram sabahına sende uyandım.
Ben senin bayramını da sevmedim.
Güneşinin doğuşuna uyanmadım
batışına bakmadım.
Uyumadım gecelerce
yıldızlarınla hiç konuşmadım
Kısacası şehir,
aslında sen bana
zerre kadar tanıdık gelmiyorsun
Seni tanımıyorum.
Hiç görmedim.
Geceni, gündüzünü,
akşamını, sabahını,
yasamadım…
Aldığım birkaç soluk
onu da rahat almadım.
Bende senin hiç bir şeyin kalmadı.
Alacak –verecek yok…
Yani dedim "Haberin olsun"
"Ben seni hiç sevmedim."

Aylin-K

Kıymet Taş