Biliyorum

Ne, siyasetten anlarım, ne politikadan, ne ekonomiden. Terörden de anlamam. O zaman, başbakan olabilirim.  Gençliğimde, her tarakta bezim vardı. Hevesliydim. Her şeyden anladığımı, her şeyi bildiğimi sanıyordum. Bir gün, bir öğretmenimiz dedi ki:  “Her şeyi bilen, hiçbir şey bilmiyor demektir.”  Düşündüm, mantıklı geldi. Her şeyi bilmektense, bir şeyi  iyi bilmek en doğrusu.

Son yıllarda, ülkemizi her şeyi bilenler yönetiyor. Bu yüzden, hiçbir şey rayında gitmiyor. Bir yerlere gidiyoruz. Çok şeyi bilenlerin sloganı “Durmak yok. Yola devam” İyi de nereye gidiyoruz? Hangi yolda gidiyoruz?  İşte bunları her şeyi bilenler de bilmiyor. Son zamanlarda, en çok beğenilen, ekonomimiz. Büyüme hızımız müthiş. Böyle giderse, donumuza sığmayacağız. Ekonomimiz büyüdükçe, insanlar yoksullaşıyor. Ülkeye hiç yabancı sermaye ve yabancı yatırımcı gelmiyor.  Ha bire büyüyoruz. Milli gelirimiz 12 bin ABD Doları. Ben daha 10 Dolar görmedim. Araplara o kadar yağ çektik. Yinede bir tek arap yatırımcı gelmedi. Araplar, batık Yunanistan ı bile bize tercih ediyorlar. Balkanlarda, her yerde hatıramız var. Her yerde Türk kökenliler var ama, bizi seven yok. Ortadoğu, diktatörlerini kaybetti.  Bunların yerlerini doldurmak lazım.Mısır, Mübarek i al aşağı etti de ne oldu? Mısır a demokrasi  mi geldi ? Libya ya, Suriye ye,  Yemene, Sudan a, demokrasi mi gelecek? Yüz yıllar boyu, padişahlar tarafından yönetildik. Padişahlığı sildik. Ne oldu? Demokrasi mi geldi?  Halkın neredeyse yarısı, Padişah heveslisi değil mi? 

Kürtler, Kürtleri öldürüyor. Demokrasi adına, özgürlük adına, Kürtler, Kürtler i öldürüyor, Yaşlı, genç, kadın erkek demeden, Kürt, Kürd ü öldürüyor, tasası bize düşüyor. Politikacıların ağzına göre, terör 30 bin insanımızın canını almış. Bilmiyorum bu konuda bir istatistik yapıldı mı? Ölenlerin kaç tanesi Kürt?  Osmanlı döneminde ve Cumhuriyetimizin ilk yıllarında, Kürt isyanları olur, Kürt eşkıyalar türerdi.  Kürtler, Kürtleri soyar, soğana çevirirdi. Devlet, yani Padişah aldırmazdı bu duruma.  Cumhuriyetimizin ilk yıllarında, Kürt Sait isyanı olmuştu. İsyan biraz büyüyünce ve Kürtler, atrı bir devlet kurmadan söz edince, devlet, isyanı bastırdı. Elebaşlarını astı. O günün eşkıyası, bu gün kahraman diye anılıyor. İşin en ilginç yanı, Başbakanımız da aynı görüşte. Mantık şu: Bakın, ben de sizdenim. Kürt ten yana olunca, terör bitti mi? Sen Kürt ten yanasın ama, Kürt senden yana değil. Kürt, Kürt ten yana bile değil. Gariban Kürt halkı, iki arada bir derede kalmış. Devlet, gücünü gösteremeyince, insanlar can korkusundan PKK ya yanaşmışlar. İşte, bu günkü manzara bu. Devlet yok. Eşkıya var. BDP li vekiller bile, PKK yandaşı, ya da öyle görünüyorlar.  Şimdi Meclisteler. Talimatı aldılar. PKK Mecliste.

Başta da belirttiğim gibi, Siyasetten de, politikadan da, terörden de anlamam. Ben şairim. En iyi bildiğim şey, şiir yazmak. İnsan, hayatında gölgelere sığınmamalı. Güneşten kimseye zarar gelmez. Bu yazıyı, küçük bir dörtlükle bitirmeliyim.

GÖLGELERE SIĞINMA

BIRAKMA RENGİN SOLSUN

ADAM GİBİ ADAM OL

SENİNDE GÖLGEN OLSUN