Bilmem ki ne desem

Burdur’ un küçük bir ilçesinde büyüdüm. Liseyi bitirene kadar Kemalettin Tuğcu’ nun iki kitabını okudum. Ödevlerimizi yapmak için komşunun evine gider Rehber Ansiklopedisi’ ne bakardık. Üniversiteye başlayınca zaten “ köyden indim şehre” ydim, bir de neyden bahsettiklerini anlamaya çalışıyordum. “Rus Klasikleri, Dünya Klasikleri…” Bunlar ne diyordu. Çaktırmadan bir köşede sessiz sessiz ne dediklerini anlamaya çalışıyordum. Sonra kütüphaneye gidip okumaya başladım. Başlayış o başlayış. O gündür bu gündür okuyorum. Bu arada dört yıl üniversite, on altı yıl çalışma dönemi etti yirmi yıl. Hala içimdeki geri kaldım, yetişmeliyim duygusundan kurtulamadım. Bu sebeple öğretmenliğe başladığım günden beri öğrencilerime kitap okutmaya çalışıyorum. Okumanın tadına varsınlar istiyorum. Okurken düş kurmaya devam etsinler, hayal dünyaları hiç kararmasın. Okurken dünyaları zenginleşsin, bakışları güzelleşsin. Sevgiyle baksınlar kendilerine ve dünyaya…