Yaşamak ne güzelmiş

Yaşamak Ne Güzelmiş Hepimiz siyasetçilere taş çıkartır olmuşuz. Hepimiz gönül bağı nedir unutur olmuşuz. Hepimiz hatır için çiğ tavuk yenir tabirini sanki hiç duymamışız gibi soran gözlerle bakar olmuşuz. En önemlisi de gidişattan hepimiz şikâyetçiyiz. Ama sadece şikayet ediyoruz. 

NEDEN? Her seferinde soğan kabuğunun kuruyup soyulması gibi içinin katmanlarının biraz daha soyulup kuruduğunu hissediyorsun. Her kuruyup kopan kabuğun s eni insanlardan uzaklaştırıp daha da kendi içine yöneltiyor. İçine bakınca aslında gördüklerin de hoşuna gitmiyor. Başkalarında kızdığın davranışlar, istekler, kızgınlıklar sende de var. Önünde iki yol var: Birincisi, gördüklerinin üstünü kapatıp şikayetçi olduğun her şeyi yapmaya ve şikayet etmeye devam edebilirsin. İkincisi ise; telaş içinde şikayet ettiğin bu duygulardan kurtulmanın yollarını aramak, yalnızlığa katlanmak, bilgiye ulaşmak. Önceleri hissettiğin kramplar bilgiye ulaştıkça yavaş yavaş seni terk etmeye başlar. Etrafında olan hiçbir olay seni şaşırtmaz olur. Kişilere kızmaz olursun. Çünkü herkes bir şeyleri yaşamak ve yaşatmak adına görevlidir. Yaşamın akışını anlarsın ve artık savaşmaktan vazgeçersin. Kendinle de dünyayla da barışırsın. Derin bir nefes alır, yaşamak ne güzelmiş dersin.