Bin yılın soğuğu (2)

Hayıııır! Katiliyle göz göze geldi o anda. Beyaz tulumlu kar maskeli bir adam… Elinde otomatik bir tabanca vardı. Silahı ateşledi, Kurşunu tam alnının ortasına yemişti. Büyük bir gürültüyle gerisin geri devrildi, ölmemişti. Aynı anda kapı açıldı. İçeriye beyaz tulumlu iki adam girdi. Yüzlerinde gaz maskesi vardı. Hayal meyal seçebildi adamları, "DİDEM…"

Adamlardan biri hemen yanına yaklaştı, eğilerek elini boynuna koydu. Sonra diğerine bir işaret çaktı. Öteki adam, vakit kaybetmeden tabancasına sarıldı. Kafasına nişan almıştı. Yakın mesafeden gelen kurşun başının sol tarafına saplandı. Az evvel kontrol eden adam, arkadaşı ateş ederken yanına gelmişti. Tekrar koleksiyoncunun yanına gitti. Bu kez pek de kibar olmayan bir hareketle yerde cansız yatan adama bir tekme savurdu. Sonra kendinden hoşnut bir şekilde, eliyle boğazını kesme işareti yaparak adamın öldüğünü belirtti.

Kelebek koleksiyoncusu, ölmüştü. İki adam, kelebeklerin sergilendiği camekânlara doğru gittiler. Bir şey arıyorlardı. Bir kelebek… "DİDEM…" DİDEM’in kelebeklerle ne işi olurdu? Uzun boylu olanı arama uzadıkça sinirlenmeye başladı. Başlardaki soğukkanlılığını kaybederek, kelebekleri sağa sola saçmaya başladı. Bir yandan da ağza alınmayacak küfürler ediyordu. Diğeri ise son derece sakindi, arada bir kendince espriler yapıyor, sonra kendi esprilerine kesik kesik gülüyordu. Öteki barut fıçısı gibiydi, kibriti çaksan patlayacaktı. Sakin olanı yerdeki kitabı görünce “Vay Lolita ha! dedi” Kendini kaybetmiş olanı aramayı bırakarak “Ne dedin sen “ diye sordu. “Nabokov… Lolita” diye yanıtladı öteki. Uzun boylu olanı bir an durakladı. Gözlerini arkadaşına dikti. Emreder bir sesle “Kitabı bana ver” dedi. Öteki şaşkın şaşkın kitabı yerden alarak arkadaşına uzattı. Adam, kitaba bir an baktıktan sonra camdan dışarıya fırlattı. “Şimdi Lolita’nın kıçı donuyor. Hadi işimize bakalım. G….tünü bu işten sıyırmak istiyorsan… Üçüncü adam o sırada girdi içeri. “Elinizi çabuk tutun Başkan geliyor.”