Bin yılın soğuğu (Bölüm dokuz)

Bu buluşmalardan birinde, bir gece otele gittiler. İki genç, odalarına çıktıklarında birbirlerine ateşlice sarılıp öpüşmeye başladılar. Tam yatağa geçecekleri sırada birdenbire kapı çalındı. Kapıyı açan Dimitri, bir an donup kalmıştı. Karşısında çok değil, birkaç yıl evvel Moskova’da Arpat Caddesinde koluna yapışan yoldaş duruyordu. “İyi akşamlar yoldaş” diye selamladı Dimitri’yi. Ardından da ekledi. “Uzun kalmayacağım yoldaş! Kızı hemen gönderin! Görev yerinizin değiştiğini bildirmekle yükümlüyüm. Komşuya gideceksiniz… Yarın sabah… İlk uçakla… Bütün işlemleriniz hazır…

Eline bir zarf tutuşturdu. Öğrenmek istediğiniz her şey burada yazıyor.

“Güle güle” “(Butterfly Valley) Kelebekler Vadisi sizi bekliyor.” Ve çıkıp gitti.

Fethiye’de Babadağ’ın eteklerinde (Antik Kragos Dağı) Kelebekler Vadisi adında bir koy vardı.

Kelebeklerle süslü bu koyda on beş bine yakın kelebek çeşidi yaşadığı söyleniyordu.

Kuşkusuz KGB’nin Dimitri’yi buraya göndermesindeki amaç kelebekler değildi. KGB, Dimitri’nin, Sonya’ya bağlamasından endişe eder olmuştu. Bu aşk bir şekilde bitmeliydi. Ellerindeki en iyi gen mühendisinin uçup gitmesine göz yumamazlardı. KGB’nin bu konuda sert kuralları vardı. İlişkinin başladığı daha ilk günden KGB, Sonya’yı mercek altına almıştı. Sonuçta eğer evlilik olursa Sonya’nın Dimitri’ye uygun bir eş olamayacağına karar vermişlerdi. Dimitri, genç bir adamdı. Bir müddet komşuda kalır, yüreğindeki sevda yaz yağmuru gibi geçip giderdi.

Öyle de oldu. Dimitri, Fethiye’de kaldığı sürece Sonya’yı ne aradı ne sordu. Zaten bu konudaki imkanlar kısıtlıydı. Seksenler teknolojik gelişmenin henüz egemenliğini hissettirmediği yıllardı. Ölü Deniz’de küçük bir pansiyona yerleşen Dimitri, günlerini kelebekleri incelemeye adamıştı.