Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak!

Bir İstanbul Masalı hakkında yazdım, yazacağım da...

Şimdi de Hatırla Sevgili'nin ilk bölümleri için yüreğimden kopup gelen satırları paylaşmak istiyorum sizlerle...

Aşk... Yazılası, yazılası, yazılası bir duygu...O kadar çok şey yazılmış ki onun yarattığı duygular hakkında ama bitmemiş tükenmemiş. Hala yazılıyor, yazılacak...


BİR DAHA HİÇ BİR ŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAYACAK!...

Acı bulaştı sevgimize… Engel olamadık kadere… Yürekler kana bulandı... Çıkmaz ki lekesi… Ben nasıl bakarım artık yüzüne çok sevsem de seni… Bu gece, karanlık ve soğuk… Ölümün soğuk yüzünün buz gibi dondurduğu gece… Kazınan belleğime, hiç çıkmayacak olan hatıralarımdan… Her solukta enseme yapışan, babamın yalnız yüzü… Yüz çizgilerine gizlenmiş duygular…

Bilmiyorsun daha tek aşkım, Ahmet’im … Karnımda senden hayat bulan bir canlının var olduğunu… Telefonda ne çok ısrar etmiştin de söylememiştim… Elini tutup, gözlerine bakarak söylemekti arzum, yüzünün alacağı şekli görmek… Gözlerinin ne anlama büründüğünü hissetmek… Böyle tepe taklak olacağımı nereden bilebilirdim ki… Ben anlık mutluluklar yaşarken kader acımasızca örmüş meğer ağlarını…Zarar görenin sen ve ben olacağı belliymiş meğer…Söyle sevgilim gelir miydi aklına…Bir bebek…Mini mini…Ufacık...Senin ve benim…İkimizin…Ama bunu sana söyleyip söyleyemeyeceğimi bile bilmiyorum şu anda…Hatta dünyaya getirip getirmeyeceğimi de…Bildiğim tek şey teselli verdiği…Senin de teselliye ihtiyacın var şüphesiz… Lakin sen de babanın verdiği kararda yalnız kalanlardan birisin sadece…Kader kurbanlardan birisi…

Oysa … Oysa geleceğe dair hayallerimiz vardı toz pembe… Aşkla başlamıştı hayatımız… Aklımıza gelir miydi bugün yaşadıklarımız… Tüm kalbimle biliyorum iyi niyetini, yardım elini uzattığını… Sen de biliyorsun elinden hiçbir şey gelmediğini… Kızgın ya da kırgın değilim sana, inan bana… Çok zor bu karar… Çok zor bu gece… Çaresizim… Bağlı elim kolum… Kayıtsız, şartsız sevmiştik birbirimizi… Bir damla mutluluğu çok gördü kader… Ölümün gölgesi düştü üzerimize… Çok karanlık… Çok soğuk… Çok üşüyorum…

Ne hayallerimiz vardı… Yarım kaldı hepsi… Yaşayacağımız, paylaşacağımız bir hayat vardı önümüzde… Karardı karardı gece… Perde perde örttü üzerimi… Ölümün gölgesi çok ağır sevgilim, gücüm yok taşımaya… Beklemek… Bu hummalı bekleyiş… Canımdan can, ömrümden yıllarımı aldı götürdü…

Ah canım babam!... Sana verebilecek yıllarım olabilseydi kırpmazdım gözümü… Öfkelerin bana, kızarken gözlerinin irileşmesi, fırlaması yuvalarından, yanağında patlayan tokadın ama bir o kadar da sevmen, sarman, yasemin kokulum deyişin… Film şeridi gibi gözlerimin önünden geçmekte dönüp dolaşıp…Sonra beti benzi ağarmış yüzün…Feri gitmiş gözlerin…Son görüşümde seni, söylediklerin ve anlam vermekte zorlandığım tuhaf cümlelerin..Hani içimi çok sızlatan o cümleler…Ama konduramadığım, kondurmak istemediğim gelişmeler…

Keşke burada olsan, yanımda… Son bir kez olsa görebilsem yüzünü… Dokunabilsem sana… Sarılabilsem… Tombik yanaklarından öpebilsem… Vedalaşabilsem… Bu kadar ağır olmamalı ölüm… Geride bıraktıklarına yanmamalısın… Tütmemeli gözünde hasretleri… Ne yaptın sen, babam… Ölümü hak edecek ne yaptın… Bu kadar ağır olmamalı ödeyeceğin bedel… Bu kadar acı vermemeli yüreklere… Ayrılık olmamalı çok sevmenin bedeli mesela…

Kalbim ikiye bölündü bu gece… Bir parçası darı ağacında asılı, diğer yarısı yüreğimde… Kavuşamamak bir ömür boyu… Göremeyecek olmak bir daha sevdiklerini… Yürekleri sızlatacak bir sevda hatıralara sıkışan… Hatıralara sıkışan o kara geceden geriye kalan ölümün soğuk yüzü, buruş buruş olmuş acı dolu kalpler ve yarım kalan bir sevda… Gözyaşları, yürek sızıları…Hasretler özlemlere dolanan… Yarınlar, acılar… Acılar, yarınlar…

Gün ağardığında…Biliyorum…

BİR DAHA HİÇ BİR ŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAYACAK!...

Yasemin