Bir Destandı Çanakkale

Teğet geçen kurşunlar, tozu dumana katmış top tüfek

Ölümle burun buruna yorgun, aç, susuz Mehmetçik

Belki bitlenmiş, belki hasta, yaralı belki de

Özlemiş anasını, babasını, bacısını,

Burnunda tüter yavuklusu, o minik bebesi,

Lakin daha büyük vatanına olan sevgisi

Çaresiz, kalmamış silâhında tek mermisi.

Bitse de cephaneniz süngünüz var diyen umudun sesi kulaklarda

Deniz mavisi gözler derinliklerinde ufukların, inancı mütemadi

Çanakkale geçilmez, geçilmez Çanakkale

Altın sarısı saçlar dalgalanmakta rüzgârından savaşın

Kurtarmalı, mutlaka kurtarmalı cennet vatanı.

Bir destandı yazılan yurt topraklarında

Yaşlısı genci, kadını kızı, çoluğu çocuğu

Mehmetçikti her biri, her biri de kahramandı

Denize dökülen düşmandı amma

Barış türküsüydü dudaklardan süzülen.

Beyaz bir güvercinle el eleydi al renkli sancak

Mavi semalarda özgürce koşturan dev iki yürek

Ne güzeldir barış, ne güzeldir hürriyet, egemenlik

Hele de düşmüşse al renge bir yıldız bir hilâl

Düğündür, bayramdır Cumhuriyet’e uyandığın her şafak.

ŞİİR ve FOTOĞRAF: Sibel UNUR ÖZDEMİR