Bir devam hikayesi: Joe'nun günlüğü (5. bölüm)

-Joe! 

Burada benim de Cristina demem gerekiyordu değil mi ama ben öyle demedim tanımamış gibi davrandım. 

-Evet yaşımı gösteriyor olabilirim ama ismimi gösterdiğimi ilk defa duyuyorum. 

-Ah Joe tanımadın mı beni yoksa üniversitedeki aşkımızı nasıl unutursun. 

-Cristina… Aaa Cristina ben de tam seni unutmak üzereydim. Çok iyi bir zamanlama. 

-Neler yapıyorsun Joe seni çok ara… 

-Beni çok aradın ve bulamadın değil mi Cristina. 

-Evet. Yoksa sen de beni çok aradın mı? 

-Hayır Cristina hiç aramadım seni, sana yaptığım onca şeyden sonra affetmeyeceğini düşündüm. 

-Evet Joe çok kötü şeyler yaşamış olabiliriz. Ama iyi şeylerin hatrına seni bir kalemde silip atamazdım. 

-Evet haklısın, hiç değişmemişsin hala aynı güzellikte ve olgunluktasın Cristina. 

-Sen de aynısın Joe aynı umursamazlık ve boş vermişliğin üzerinde eskisi gibi. 

-Burada ne işin var Cristina? 

-Arkadaşım Susan’ı görmeye geldim. 

-Nee Susan mı? Pastanesi olan Susan mı? 

-Evet sen nereden tanıyorsun Joe. 

-Şeyy bazı sabahlar babam için yaptıkları enfes poğaçalardan alıyorum yurt dışından yeni gelmiş biz de yeni tanıştık. 

-Aaa ona sürpriz yapmak istiyorum Joe. Beni yanına götürür müsün? 

Bu da nereden çıkmıştı. Her şey üstüme üstüme gelirken altıma sağıma soluma içime işleyen bir duruma doğru sürükleniyordum. İyi de şimdi ben ne yapacaktım. 

-Joe ne düşünüyorsun götürür müsün beni? 

-Ahh evet Cristina götürürüm. Ben de zaten oraya gidecektim. Susan akşam babamın doğum günü için pasta yapacaktı, Susan’ı da alıp çitlikte beraber kutlayacaktık. 

-Süper olur Joe. Şeyy yani ben davetsiz misafir gibi oldum ama. 

-Tabii ki sen de gelebilirsin Cristina. Hadi gidelim. 

-Tamam Joe. Eşyalarımı alıp geliyorum. 

Eric barın arkasından gülerek konuştuklarımızı dinliyordu. 

-Gülme Eric! Gülme! Ne yapacağım ben şimdi haa? 

-Yandın Joe. Daha başka bir şey derdim ama diyemiyorum. 

-Sağol Eric çok ferahlattın. 

Bu sırada Cristina gelmişti. 

-Aaa Eric merhaba uzun zaman olmuştu. Siz hala berabersiniz ne güzel. 

-Evet Cristina hala Joe ve Holly ile görüşüyorum. Hatta Holly ile bir adım öne gidip evlendik bile. 

-Çok sevindim Eric. Mutluluklar size. 

-Hadi gidelim artık Cristina. 

-Peki Joe ben hazırım. Akşam görüşürüz Eric. 

-Görüşürüz Cristina. 

Tam da Susan’a açılacakken Cristina da nereden çıkmıştı. Yoksa bu bir kâbus muydu? Susan kâbustan anlar mıydı acaba? Aklımda sorular, yanımda sorunlar pastaneye doğru yürümeye başladık.