Bir el ver dostum.

Bir el ver dostum, yüküm ağır
Yollar bitmiyor, vadiler, patikalar.
Gücüm tükendikçe, ben vazgeçmeden,
Bir el ver dostum, takatim tükeniyor.

Bir el ver dostum, içim acıyor,
Temiz bir su lazım, gözyaşını ver dostum.
Yenilenmem gerek, ölüyorum dostum,
Bir el ver, yeniden doğmam lazım.

Bana doğru koş dostum,
Cennet kokularını taşıyarak.
Ta ki, duymayayım kötü kokuları,
Bir el ver dostum, yenilenmem lazım.

Bir el ver dostum, ver ki,
Gizli bahçemizde çiçekler açsın.
Bir sonraki konaklama yerine dek,
Bekleyecek takatimiz olsun.

Sonra herkes gibi ellerinde yüreğin,
Kalmaya cesaretin olacak mı, bir başına.
Güneşin aydınlığı yaksa da yüreğini,
Mahpus karanlığından, daha az acı verecek.

Işığın öyle çok büyüyecek ki,
Gözlerin kamaşacak ve...
Her şeyi ışık göreceksin, benden başka.
Ve sen yalnız bir yolcu...