Bir fotoğraf sanatçısı Habil Issı, gönül gözü fotoğrafları ve düşündürdükleri...

Fotoğraf sanatçısı Habil ISSI beyefedinin k endi  sözleriyle  dağ, bayır, dere, tepe, çiçek, böcek, kuş ne varsa çekiyorum, paylaşıyorum, diyor.

Kaç sergi geçti, kaç fotoğraf düştü gözlerine,  kaç yıllara hayat verdi, gören gözlere fotoğraflar…

Gözler yağmuru görmüş,  gözler ufku,  gözler güneşi görmüş,  gözler maviyi aramış.  Bulutları yakmış bazen, renkleri kızıl, mor. Çağladıkça gönlü akmış derelere, denizlere. Yüreği engin, fotoğrafçının.

Bir fotoğraf sanatçısı ile face sayfalarında tanıştım.  Fotoğrafları” yüreğe her gün çiçek tohumları ekmek gibi.”

Su gibi, gönül gibi, düş gibi, gerçek gibi. Yaşam ötesi yer,  gibi.

Habil Issı beyefendi Ordu’luyum , diyor sayfasında.  Eğitimci. Marmaris'te yaşıyor.

Fotoğraf karelerinde  yaşadıklarım var…

Beyaz bir çiçek gibiydi, yıllara izleri düştü, Anılarıydı kalan.  Kalbine ve yüreğine ektiği sevgi tohumları bir bir çiçek açıyordu. Acıyordu bazen,  yüreği. Derken bahar gelmişti. Baharın gelmesiyle ısındı yüreği. Bir çiçek gibi bembeyaz  açtı, aydınlandı.

Yine beyaz çiçekler açmış,  yine gelmiş bahar, yine gelmiş yaz.  Güneş yeniden doğmuş çiçeklere, böceklere, ağaçlara, kuşlara, otlara. Gönüle akıp giden su. Su yürümüş çiçeğe.  Su yürümüş gövdesine. Su yürümüş gönlüne, çiçeklere beyaz, pembemsi, bulutsu,  mavimsi, mor. Sarı,  yeşil,  beyaz.

Renkleri kelebek  te yakalamış . Renkleri  fotoğrafçı da. Dala tutunmak üzere. Pekala renkleri kelebek mi ışınladı. Fotoğrafçı mı? O eşsiz  doğa mı , canlılık mı?

Akşam güneşini gözlerinde batırdı,  fotoğrafçı. Yine güneş yeniden ışısın, saçlarının teline dokunsun. Isıtsın içini,  diye.

Kızıl renklerdi akşama vuran,  gün batımında. Deklanşöre takılan. Mor ötesi kızıl renklerdi,  hayran olduğum çok güzel fotoğraflar…

Bu güzel fotoğraflar ,  gören gözler,  düşünceler elbette paylaşılır.

Fotoğrafı görünce yüreğimin içindeki yeşilliklerde beyaz  çiçekler açmış. Çok özel, çok güzel ,  gönül gözü fotoğraflar.

Sevdiğim renkler yeryüzüne düşmüş, fotoğrafa. Bir şarkıydı içimde renkler, kareler. En sevdiğim renk kızıla çalan mor. Gökkuşağından en sevdiğim renk düşmüş fotoğrafa, gözlere.

Güneşin ilk ışıkları ışıdı mı, ısıttı mı güz sabahında , döndü mü erkenden balıkçı kıyılara, güneşin bağrına...Deniz ne dingin, ne dingin sular, doyulur mu sabahın ilk sessiz güneşli mor saatlerine…

Taşlar suya, su bitkilere hayata vermiş. Bitkiler fotoğrafçıya… Yapraklar renkleriyle suya dalmış,  güz mevsimi girmiş fotoğrafa. Güzel gönlüne ışımış yaşam, fotoğrafçının.

Fotoğrafların da yağmur gibiyim,  yağmur gibi. Yağmur sonrası açan güneşte, gökkuşağının renklerinde.

Bir fotoğraf sanatçısıydı, akşamın getirdiği renklerde  güz mevsimine  yağan, düşüncelerime.

Habil ISSI beyefendiye çok teşekkürler…En güzel fotoğrafları izledim, gönlümce…