Bir gece yarısı sohbeti

Tam da bugün hesap sormanın zamanıdır. Hey, sana söylüyorum! Kaç insana daha yapacaksın bunu? Masumiyet saçan kapkara gözlerini, kaç insana daha saplayacaksın bu namıdiğer hançerini?

Hey, seninle konuşurken yüzüme bak, yere değil! Ne kadar yalan söyleyeceksin ona buna? Nereye kadar yanacak bu yalancının mumu? Kendini nereye kadar kandıracaksın? Hayatının baharlarını kendine acıyarak ne kadar daha heba edeceksin? Bir sen misin bu dünyanın çilekeşi?

İnsan hayatını cehenneme çevirmeyi bir kere istedi mi, bunu da kendine iş edindi mi, elinden bir uçan bir kaçan kurtulur, bilmez misin? Okuduğun bir yığın kitap söylemedi mi sana bunları? Ya adını bile unuttuğun onca insanla yaptığın onca felsefi konuşma? Ya gözlemlerin? Bir yığın "insancığı" emek emek incelemedin mi? Onların kafalarını karıştırmaktan anlatılamaz zevkler almadın mı? Oynamadın mı onlarla kedinin fareyle oynadığı gibi?

Hey, sen evet! Kapkara saçlı esmer şey! O şirin suratının arkasında neleri gizleyeceksin daha? Bir seni mi sevmediler? Bir sen misin yapayalnız kalıveren? Sen misin göğsünde bir madalya gibi hançerlerini taşıyıp duran? Sadece sen misin hayatla arası limoni olan? O çöldeki talihsiz bedevi sensin öyle mi? Hem ne var yani kalbin bir hayli kırıldıysa? Ne olmuş kan revan içindeysen? O yaralar da kabuk tutmayacak mı sanıyorsun günün birinde? Ne olmuş nefret bağladıysa her yanın? Öfkeni zapt edemiyor, herkese saldırıyorsan, kimselere güvenemiyorsan artık, ne olur ki, ne çıkar? Yalanlara, palavralara yüreğini üç kuruşa kiralayan sen değil misin? Aa, demek sızlanıyorsun! Demek gözlerin doldu, ağlayacaksın! Küçücük sahipsiz koyun yavrusu seni! Demek emziğin yere düştü, ağlıyorsun sırf bunun için. Hiç zırlama, yok faydası! Sileceksin gözünün yaşını.

Gece beni çağırmış, aynadaki yabancı yüz. Ben ben değilim, suretim suret değil... Günlerden bir gün, tam da gece yarısını üç geçe kırıldı aynalar. Her ayna parçasının içinden yeni yüzler çıktı, hepsi birbiriyle dalaştı gecelerce. Evet, ben onlardan artakalanım...