Bir gün aniden gideceğim

bir gün aniden gideceğim...
komşuda davul zurna çalıyorken
veya ben,deniz kenarında çakıl topluyorken
en çok da böyle olsun isterim;
doyasıya yüzmüşüm,güneşi tenimde hissetmişim
belki de bi cigara tüttürmüş,demli bir çay içmişim
uzanmışım kumlara,elimde bir kitap,gözümde gözlük,
dünyanın tasasından vazgeçmişim

bir gün aniden gideceğim...
yüreğim isyan meydanlarında haykırıyorken
dizlerim dik merdivenlerde yoruluyorken
ya da, kendi kendime şiir yazdığımı sanıyorken
kimbilir o sırada aklımdan neler neler geçecek;
lokmaların boğazıma dizildiği anlar mı desem...
gözlerimin, ses varmış gibi boş yere baktığı yönler desem...
ne desem...

bir gün aniden gideceğim...
bir bayram sabahı elbiseleriyle bekliyorken
tam da sevdiklerime sarılıyorken
umduğum;günahkar tembelliğime af diliyorken
hevesli kavuşmalar sevinciyle...
huzur bulutlarının içinde...
iz bırakan sözlerimle hemde...

Gülden Işık
13-Eylül 2013