Sevgilerimle

Mümkün olsaydı size yeni bir dünya kurmak isterdim; özgürce yaşanan yalansız, çıkarsız bir dünya. Sevgileri, olduğu gibi... güzellikleri, yaratıldığı gibi yaşanan bir dünya... İnsanız ve insanlar bir kalıptan çıkmış metalar değil ki mümkün olsun bu. Herkesin kendi beyni, kendi gözü, kulağı var ve diyor ki, ben böyleyim. Herkes bunu diyince milyonlarca benlik, fikirler çıkıyor ortaya. Milyonlarca da yanılgılar, yanlışlar, bir o kadar da umutlar, doğrular çıkıyor. Bunlardan biri de ben’im .Yanılmayı, yanlışı, nefreti yaşadıkça dünyaya kızdım. Sevgiyi, doğruyu, umudu yaşadıkça dünyayı sevdim. Ben nasılsam dünya da öyleydi işte. Değiştirmek çabası niye ? Önce kendimizi sevmeliyiz. Dünya nasılsa sevmeye hazır.

Çocuklarım, yıllar su gibi akıp gidiyor. Geriye baktığınızda, ben yaptım ve iyi ki de yapmışım, diyeceğiniz bir şeyleriniz olsun. Olsun ki, bir gün benim gibi mutlu olasınız.

Ben, ne mi yapmışım ? Ben, hep sevmişim, hayal kurmuşum, umut içinde yorulmuşum. En güzeli de sizleri dünyaya getirmişim. Sizlerde, yapmak isteyip de yapamadıklarımı yaşamak istemişim. Siz mutlu olduğunuzda mutlu olmuşum. Öğrenmişim... Öğretmişim...
Sizlerin daha iyi bir insan olmanıza yardım etmeye çabalamışım hep, insan olduğum kadar.
Ne yaparsak yapalım yalanlar hep olacak. Yanlışlar da olacak ve doğrular, güzellikler bunların sayesinde güzel olacak. Her şey aynı olsaydı, herkes aynı düşünseydi inanç, sabır, çalışmak, sevgi, nefret anlamını bulur muydu ? Sanmıyorum.
Dünya, çelişkileriyle dünya. İnsanlar, yaptıklarıyla insan. Ne yaparsak kendimize, kendimiz için. İyi bir hayat yaşamak istiyorsak, önce aklımızı kullanacağız. Bu kadar basit işte !

Dünya. Ah ! dünya ... Allah seni, biz kulların sana kızdıkça, yalansın, diyerek avunsun diye mi yaratmış ne. Yalanı doğru insanlar, bu gün yer üstündeyse, yarın altında olacaklar. Altındakiler, üstünde olmuşların hesabını verirken, ya nereye konulacaklar? Bunu düşünmeliyiz. Onun için, insan gibi insan olmalıyız. İnsan gibi davranmalıyız çevremize ve çevremizdekilere. Korkuyla değil, sevgiyle hem de...

Kısacası biz, başkalarıyla değil ! kendimizle uğraşmalıyız. Başta, mümkün olsaydı size yeni bir dünya kurmak isterdim, diye yazmışım oysa, yeni bir dünya değil aradığım. Anladım. İnsanlık aranıyor çocuklar ! İnsanlık…

Nereye gittiyse, gidiyorsa, gidiyor işte. Bencilliğe, paylaşımsızlığa, sevgisizliğe doğru yol alıyor sanırım. Onun içindir, yeni bir dünya kurma isteğim. Bize, yeni bir dünya değil ! çağdaş ,düşünceli duygular, yontulmuş bencillikler ve hesapsız hoşgörüler lazım. Bize, insanlık lazım çocuklar.

Saat, öğle vakitlerinde. Hiç düşünmeden yazdım bu satırları. Kendimi, kendimce sorguladım. Seviyorum insanlığı. Hatasıyla seviyorum... Eğrisi, doğrusuyla seviyorum... Hayal kırıklıkları olmasaydı, sorgulama yetisine sahip olabilir miydim acaba? Sanmıyorum.
Bundandır ki, hatanızı, yanlışınızı görmek için, yaşamayı bu kadar çok istiyorum.

Sevgilerimle …

 (15 yıl gecikmeyle)