Bir gün Okula giderken

Saat 13.30 sıralarında Kızılay’a gittim. Güven Park’ın kuzeydeki kabartmalarının fotoğrafını çektim. Polisler Güven Parkı arabalarla doldurmuşlardı ve her yerde varlardı. Anıtın çevresinde ise çoklardı.

Hekimhanlılar Derneğinde Akçadağ Köy Enstitüsünü bitirmiş olan Muharrem Garipağaoğlu’na Babamın Şiirleri kitabımı armağan ettim. Aslında M. Ali Cengiz'in Akçadağ Köy Enstitüsü kitabını okumak için istemişti, ancak kitabı sanıyorum köyde bırakmışım. Kendisi de bana M. Cavit Alpaslan’ın “Bir Gün Okula Giderken” kitabını okumam için getirmişti. Eve döndüğümde M. Cavit Alpaslan’ın kitabı ile ilgili bir yazı hazırladım.

M. Cavit Alpaslan

M. Cavit Alpaslan, Ağınlı bir ilköğretim müfettişi Köy Enstitüsü kökenli…

Belleğinde yer eden anılarını duygu ve düşüncelerini de katarak anı-deneme türünde yazmış ve kitabına “Bir Gün Okula Giderken” adını vermiş. 2011 yılında Ankara’da Can Matematik Yayınları tarafından yayınlanmış, 198 sayfa…

1932 yılında Ağın’da doğan M. Cavit Alpaslan, 1947-1952 yılları arasında Akçadağ köy Enstitüsünde okumuş. Eşi Leman Hanım da Kızılçullu Köy Enstitüsünü bitirmiş, kendisi gibi bir enstitülü…

Elazığ’ın Baskil ilçesinin Kadıköy köyünde göreve başlamış. 15 yıl Elazığ ve Ankara’nın köy ve kasabalarında görev yapmış, Gazi Üniversitesi Eğitim Enstitüsü Pedagoji Bölümünü bitirip müfettiş olmuş. 1966 yılından itibaren Kırşehir, Sinop ve Ankara’da görev yapmış, 1981 yılında emekli olmuş.

“Bir Gün Okula Giderken”

Kitabında Akçadağ Köy enstitüsüne gidişinden başlamış ve kitabın basımına kadar geçen sürede önemli ve iz bırakan olayları Öğretmen Dünyası, Ağın Dergisi, Ağın Düşün ve Sanat Dergisi, ABC gibi yayın organlarında yayınlamış, sonra da bu kitapta toplamış.

On üç yaşında iken okula gidiş serüvenini, umuda yolculuk gibi değerlendirmiş. Ağın’dan yaya olarak Arapkir’e, oradan kamyon ile Malatya’ya ve tren ile de Arga’ya…

Okulu tanımış, okulda ilk günlerinden söz etmiş ve sonrasında derken beş yıl geçmiş, göreve başlamış, çalışmış, çalışmış…

Akçadağ’a gitmek üzere Ağın’dan yola çıkarken ezan Türkçe okunuyormuş. Kitabı Türkçe ezan ile başlıyor ve toplumdaki olumsuz değişmelerin başında Araplaşmanın geldiğini dile getiriyor, kadınlarımızın durumuna değiniyor. Eğitim elbette ki baş konu…

139. sayfadan itibaren makalelerine yer vermiş. Bu makaleler de anı-deneme notları gibi dergilerde yayınlanmış.

Araplaşmak” ve “Kadınlarımız” makalelerinde ilginç yaşantı örnekleri vermiş. 1969 yılında Sinop’ta Sinop Tarzan’ı, Zulkarneyn, “75 yıldır zulüm görmek” gibi konulardan sonra Bernard Levis’in sözünü ülke gündemine oturan gerici yapılanma ile bağlantı kurarak aktarmış.

“Araplar Müslüman olduktan sonra Araplıklarını kaybetmediler. Önce Arap, sonra Müslüman oldular. Türkler ise İslam’a öylesine bir hevesle sarıldılar ki, Türklüklerini unuttular, Müslüman kimlikleri ön plana çıktı. Önce Müslüman sonra Türk olarak yaşadılar.”

Son iki yazısında Ağın’a değinmiş. Aykırı insan, farklı kişilik, dostum merhum Ağın sevdalısı ve çok yönlü sanatçı, Yöresiyle Ağın kitabının yazarı İsmail Nazım Beydemir’den de söz etmiş M. Cavit Alpaslan…

Bir düğün alayı geçiyor. Klarnetçi Gani ve İsmail Beydemir, gelin ağlatıyorlar.

Atlar eğerlendi geldi kapıya

Kız cehizin topla doldur terkiye

Şimdi kızlar başlar yanık türküye

Doldur pınar doldur ben gider oldum

Anamı babamı terk eder oldum.