Bir kadeh sesi..

Şerefe….

Ölmüşlere ve geri gelmeyeceklere…

Vuracaksın ilk kadehinde ve son kadehinde de aynı tadı alacaksın..

Öyle sıradan biri olmayacak , içkine ortak olan..

Alacaksın karşına dost dediğin adamları..

Dertleşerek, gülerek, eskilere dönerek içeceksin rakıyı..

Rakıya koyduğun buz gibi eriteceksin geçmişi..

Sonrada sindirerek içeceksin..

Eskilere döneceksin her yudumda.

Öyle ya, neden meyhane içkisi olmuştur rakı?

Sen hiç meyhanede votka içen adam gördün mü? Ya da garsona bana bir viski diyen bir adam?

Hep eskilere dönüş olmuştur rakı. Her yudumunda ayrı hikaye getirimiş insanın aklına..

Döneceksin o meyhane şarkılarına..

“ Söyleyin sevgilim nerde İstanbul Sokakları…..”

Ah bee diyeceksin. İç geçireceksin..

Sonra iyiki diyerek tebessüm edeceksin belkide..

“Yeterki gel bana senede bir gün…” diyeceksin.

Yeterki gel bana ….!!!!

Öyle havadan sudan olamayacak rakı muhabbeti..

En derinlerde, en diplerde bulacaksın kendini, sonra en yukarılara çıkacaksın, en tepeye, en mutlu anlarına…

Rakı gözyaşlarını biriktirirmiş içinde..

Bitti mi rakın ? Koyacaksın yenisini, tazeleyeceksin, tıpkı her yeni günün gibi…

Dostunsa karşındaki, mutlaka bir yudumundan sonra iç geçirerek ‘vay be ne günlerdi’ diyeceksin.

Hem hüznü, hem mutluluğu, hem geçmişi hem de yalnızlığı önüne duvar gibi serecektir rakın sana..

Masaya kozların açık oturacaksın..

Bunlara hazırsan içeceksin.

Ve bu yüzden yalnızken değil, dostunla içmeyi bileceksin rakıyı !

Haydi.... şerefe o zaman…

Ölmüşlere ve geri gelmeyeceklere….