Bir kaşık su

'Okyanusda ölmez de insan, gider bir kaşık suda boğulur ' ne güzel bir söylemiş değil mi şair ? Hem hepimiz için geçerli, hem de her devirde. Bazen nice sorunlarla nice dert ve üzüntüyle nice sevdalarla başa çıkabiliyoruz da öyle bir yere geliyoruz ki küçücük bir sorun yıkabiliyor. 

Sebep ne sizce sahte yaşanan sevdalar mı, sahte dostluklar, arkadaşlıklar mı, yoksa sahte insanların yüzleri mi bence hepsi. Biz yaptık bunu bunu düzeltecek insanlar da bizleriz. Biraz baksak içimize içimizdeki saf temiz çocuğa ne güzel hazineler bulacağız orada. Neden bu sevgisizlik, bu kıyım, bu lanet, bu hüzün ;paylaşamadığımız nedir ki. Hepimiz ekmek kavgasında değil miyiz, hepimiz bir sevdanın peşinde koşmuyor muyuz ışığa giden pervaneler gibi.. O zaman nedir paylaşamadığımız?.... Şair demiş ki,  

Dokununca çıplak ayaklarınla kuma 

aşkı öğreneceksin yeni baştan. 

zeytinlikte kız gibi, deli gibi sevdiğini,  

güzel olduğunu öğreneceksin sevdikçe,  

kadın kadın olacaksın sevdikçe,  

Sevdikçe güzelleşmiyor mu dünya, daha çok parlamıyor mu güneş, daha mutlu hissetmiyor mu insan, içinden duygular taşıp çağıldamıyor mu o zaman ne yapacağız dostlar seveceğiz dibine kadar, seveceğiz sonuna kadar, seveceğiz sevgimiz yüreğimizden taşarcasına.