Bir konuşabilse

Bob Haris ve Charlotte Tokyo’da iki Amerikalıdır. Bob, Tokyo’ya bir viski reklamında oynamak için gelmiş, buna karşılık Charlotte ise fotoğrafçı olan kocasının peşinden sürüklenmiştir. ikisininde temel sorunu yalnızlıktır. Bob bu kalabalık şehirde dilini hiç bilmediği insanlar arasında kendini daha yalnız hisseder ve bir an önce evine dönmek ister. Orada ne kadar yalnız olmadığı ise ayrı bir tartışma konusudur. Charlotte ise kafasında binbir soru işareti ile günleri geçirmektedir. bu ikilyi buluşturan ortak nokta ise yaşadıkları uyku problemi olur. Bir gece otelin barında yolları kesişir. Bu buluşma değişik bir sürece doğru gitmeye başlar. film de öyle anlar var ki ikili hiç konuşmadığın da bile aslında ne kadar iyi anlaştıklarını daha doğrusu birbirlerini ne kadar iyi anlayabildiklerini yalnızlıklarını paylaşabildiklerini keşfederler. bob orta yaş krizin de iken, charlotte ise bob'un gençlik hali gibidir. Her ne kadar yalnızlık paylaşılmaz deselerde bu film de tam tersini görmek mümkün. Yönetmen Sofia coppola mekan seçimi olarak Tokyo şehrini kullanması filme ve anlatılan konuya müthiş bir ivme katmış. oyunucu tercihleri oldukça iyi. Kullanılan metaforlar Tokyo, Japonca, özellikle asansör sahnesi tam anlamı ile filme oturmuş. Son sahne ise hepimizin yüzünde aynı tebessümü oluşturacak kadar güzel olmuş.