Bir Sinema Bileti

Ne güzeldi ' .. denilen geçmiş o yıllar.

Çocukluğumuz, gençliğimiz, okul yıllarımız çoğumuzun hatıralarında, taptaze. Dün gibi. Belki de hiç bitmeyecek gibi.

Çarçabuk büyümek istemedik mi?

Büyümek ve geleceğe kavuşmak biran önce. Okulumuz bitsin atılalım hayata, sevelim, sevdalanalım biz de. Kim bilir, yurt dışına bir seyahat, belki de orada kariyer.

Hayaller ve hayatlar düne baktığımızda. Ama hep bir iç geçirme, hep bir özlem, beraberinde hüzün kapladı içimizi.

Dinmek bilmeyen sızılar, bitmek bilmeyen sorular. Dün, bugün ve gelecek. Nasıl olacak?

Zaman hızlıca geçip gidiyor. Durmadan, saniye şaşmadan.

Ben neredeyim? Hayatın neresindeyim?
Sorduk defalarca aynanın karşısına her geçtiğimizde.  Kâh saçlarımızı tararken, kâh makyajımızı tazelerken.

Yanıt daima;  geçmiş geçmişte kaldı, ben yoluma devam etmeliyim, olmalı.

Hayata yine, yeniden tüm cesaretimizle, ışıldayan gözlerle bakmalı, umuda sımsıkı sarılmalıyız. Sarmalıyız yaralarımızı. Kalkmalıyız ayağa, savaşmalıyız var gücümüzle.

Yaratılış böyle.
Savaşmak.
Zor olanla, yoklukla, eksiklerimizle, hayallerimizle. Belki de nefsimizle.

Umutsuzluk çökertir benliği. Yok eder. Tuzla buz olursun. İşte o an anlarsın, geri dönülmez yollara saptığını.

Aradığın o ışık süzmesini, bir dokunan eli; en önce kendinde yakalamalı, bulmalı, keşfetmelisin.

Yok oluş ve ardından var oluş tam da böyle.

Çıkar içindeki seni ve haykır olabildiğince uzaklara  '..daha ne çiçekler koklayacağım, ağaçlara çıkarak kirazlar toplayacağım, seveceğim, sevileceğim, sinemaya gideceğim."

Daha söylenmedi  şarkılarım.

Tüm benliğinle, inanarak, daha yüksek, kendinden güç alarak, 'haykır' .

Ve kendine duyur var gücünle ,

'Sen değerlisin'.

'Kıymetlisin'.

Evet 'Kıymetliyim ben '.

NT. / 2018 - Ekim.