Bir Siyasetçinin Yolu İzmir’e Düşmüş!

Bir varmış, bir yokmuş.

Öyle, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde değil; daha dün!

İzmir diye bir kent varmış, bilenlerin bilmediği; bilmeyenin görmek istediği. Günlerden bir gün değil, daha dün, bir siyasetçinin yolu İzmir’e düşmüş!

Yolculuk, masallarda olduğu gibi değil, ama masal tadında!..

Siyasetçi, İzmir’e girerken gözlerinin önüne Ankara, Kayseri, Gaziantep, Konya gelmiş.

Keşke gelmez olaymış, İzmir’in ne kadar “geri kalmış olduğu”nu anlamış. Anlamakla kalmamış, bunu sözcüklere dökmüş.

Sonra körfezi tepeden seyre dalmış, İzmir’in güzelliğine hayran kalmış. Bu güzelliğin değerlendirilmediği kanısına varmış, hayıflanmış!

Güzelyalı Mustafa Kemal Sahil Bulvarı'ndaki apartmanları görünce şaşırmış; Çin Seddi’ne benzetmiş.

İzmir’i mimarlıktan anlamayanların yönettiğini düşünmüş olmalı ki, “Böyle bir mimari olur mu?” demiş.

Kısacası, beğenmemiş İzmir’i...

Pardon, İzmir’i değil, İzmir’i yönetenleri, “yargıya müracaat ederek imar uygulamalarında yürütmeyi durdurma kararı” alan sivil toplum örgütlerini...

Açıkça söylememiş ama, seçilmiş belediye başkanını da beğenmiş! Dolayısıyla, o belediye başkanının partisine “un, makarna, kömür” bilmem ne gibi karşılıklar beklemeden oy verenler İzmirli yurttaşları da...

Sonra, kendisini davet edenlere, İzmir’i “burnu akmış, kir pas içine çocuk gibi” gördüğünü söylemiş, edebiyat parçalamış:

“İzmir pırıl pırıl nur topu gibi bir çocuk ama burna akmış kir pas içinde. Yüzünü, gözünü temizlediğiniz zaman güzelliği ortaya çıkar. İzmir dört tekerine fren takılmış araba.”

Bu “ifadelere imza atanlar”dan alkış almış.

Alkış; onaylamak, ağzınıza sağlık, demektir.

Parmakları para sayan, avuçları alkış tutanlar, yaşadıkları kentin, dolayısıyla o kent insanının aşağılanmasını “normal” karşılamışlar.

İzmir’i “burnu akmış, kir pas içine çocuk gibi” gören de memnun, alkışlayanlar da...

*****

İzmir, daha önce, “Gavur İzmir” diye nitelenmişti; İzmirli kırılmıştı buna.

İzmir, bu kez de, “sümüklü çocuk” benzetmesiyle aşağılanmak istendi.

Anlaşılan o ki, İzmir’e “yolu düşen” çok olur, ama İzmir düşmez!

Çünkü...

İzmir, Namık Kemal’in, “Cevher yere düşmekle sakıt olmaz kadr ü kıymetten” dizesindeki “cevher” gibidir.