Bir tane olsun sağlam olsun

Bir yazı aldım dostluğa dair. Saygı duyduğum, sevdiğim bir büyüğüm. “Bir okumak lazım” yazmıştı e- maili gönderirken. Mail e baktığımda, Can Dündar gerçek bir dostun nasıl olması gerektiğini anlatıyordu. Yazılarını beğenerek okurum. Gerçek bir dostluk ile alakalı anlatabileceği her güzel ifadeyi kullanmış. Üzerine düşündüğünüzde olması gereken dostu layıkıyla anlatmış. Ne yazık ki, artık böyle bir dost bulmak zor. İnsanlara karşı inancımızı yitireli çok oldu. Şimdilerde ‘babana bile güvenme’ fikri ile yola çıkarak yaşıyoruz. 

İnsan zaman zaman omuzlarındaki yükü paylaşmak istiyor birileriyle. Hastalandığında, iyi gününde, kötü gününde bir dayanak arıyor. Paylaşıldıkça çoğalıyor sevinçler ve yine paylaşıldıkça azalıyor sanki hüzünler. Sevincini tereddüt duymadan anlatabileceğin, karşındakinin en az senin kadar mutluluğunla mutlu olabileceğini bildiğin, üzüntünü anlatırken, sırrını verirken “acaba?” sız en doğal halinle davranabildiğin biridir dost. Öyle ki bazen arkadaş olur, bazen kardeş, bazen eş, bazen de anne edasıyla seni koruyup kollayan bir kalkan. 

Bir tane olmalı sağlam olmalı. Öyle her önüne gelen insanla dost olmak zaten mümkün değil. Zaman içerisinde oturmuş arkadaşlıkların son durağıdır dostluk. Beklentisiz sevebileceğin, bir problemi olduğunda yanında olmak isteyeceğin, onsuz planlarında aklının onda kalacağı, ve eksiksiz her şeyi hemen anlatma isteği duyacağın biridir dost. Yaşı, cinsiyeti olmadan senden biri olabilmesidir karşındakinin. 

Baktığımda çevremde çok sevdiğim arkadaşlarım var. Bazılarıyla bebeklikten bu yana beraber büyüdük. Hatta şuan çocukları olacak, en az onlar kadar hevesliyim yanlarında olmak için. Hayatımda yokluklarını hissetmek istemediğim kocaman bir servet arkadaşlarım benim için. Ancak dostum diyebileceğim insan, önceliklerime eklediğim, planlarıma dahil olsun istediğim, “evet şimdi anlatıyorum ama biliyorum ki sadece ikimizin arasında kalacak” diye düşünebildiğim biri. 

Mesafeleri seven biriyim normalde. Yeni insanlar tanımayı, herkesin yaşama sebebi olan öykülerinden dinleyip ders almayı severim. Hep izlemekten yanayım emin olana kadar. Herkesin yanında olduğum gibiyim. Ama dostum dediğim insanın yanında daha bir benim sanki. Rahatlık mı desem? Güven mi desem? Farklı bir iletişim ile muhabbetinden her daim zevk aldığım, hayatımın her evresinde yanımda görmek istediğim, bir gün uzaklaşsak bile yinede kalplerimizin bir olduğu ender bir kişilik o benim için. 

Doğru insan duygusal ilişkilerde ne kadar önemli ise dostluk ve arkadaşlıklarda da önemli. Ben bu konuda şanslı olduğumu düşünüyorum. Ve anlıyorum ki belli bir yaştan sonra kurulan bağlar çok daha sağlam ve dayanıklı oluyor. İyi ki onu geç tanıdım ve iyi ki o benim ördüğüm duvarları aşıp taa içimde bir yer edindi kendine.