Bir tek şarkılar aynı kalmış

Yapacak ne çok şey var insan ömründe.
 
Öyle ki bazen bir nefeslik mola verme ihtiyacımız hat safha da oluyor. Akşam eve geldiğimden beri bu anı bekledim.
Kahvemi yapıp köşeme çekilmek ve kendimle baş başa kalmaktı niyetim.
Nihayet başarabildim.
Önce cevap vermekte geciktiğim e-mailleri cevapladım. Sonrasında eski yazılarıma döndüm.

Müzeyyen Senar'ın  çok sevdiğim şarkısını dinlerken kendimi eskilerin içinde buldum.
Unutturamaz seni hiçbir şey dediğinde neleri unutmak zorunda kaldığımı düşündüm.
Bir de bilinçli unuttuklarım olmuş tabii.
İnsanları hayatımdan ben değil zaman elemiş. Zaman geçtikçe herkes olması gereken yere kendiliğinden gitmiş.
Affedemediğim ne varsa çoktan affetmişim bu sırada.
 
Hayatın götürülerinden çok getirilerine odaklanmışım mesela. Kısa süre de kimler eşlik etmiş sohbetlerime ve kimler terk edilmiş kendi kaderlerine.
Gün be gün değişirken alışkın olduğumuz düzen, ben neleri değiştirmeden ilk günkü özelliğini korumasını sağlamışım.
Saygının sevginin var olmadığı yerlerde bile olduğuna inanıp kalmışım zaman, zaman.
Alışkanlıklarıma sandığımdan da bağlıymışım. Ama sırayla tüm alışkanlıklarımı serbest bırakmışım.
 
Sıkça değişen insanların ruh hallerine inat iyi niyete sığınmayı seçmişim hep.Gördüklerimden kırılmış, kırıldıklarımdan başkasını kırmamayı öğrenmişim.
Hayatta bu değil mi zaten?
Kendi yaşadığın kayıpları başkasının yaşamasına engel olmak, incindiğin yerden incitmemek.
 
Hayallerimin yerinde yeller esmiş mesela. Neler olması gerekiyormuş eskiden yaptığım sıralamaya göre şimdi? Ve neler getirmiş yaşamın hazırladığı şimdi?

Hiç gelemem sandığım yaşlara gelir olmuşum birden. Ve bulunduğum yerde artık benden küçükler de varmış eskiden en küçük ben iken.

Dünden bugüne değişmeyen ne kalmış ki?
 
Resim albümlerini karıştırdım bu gece. Bir fincan kahve alıp götürdü uzun zamandır uğramadığım yerlere.
Omuzlarıma dökülen saçlarım, kırmızı elbisem ve özenerek aldığım lame pabuçlarım...
Hepsi mutluluk yaşattığı anın şimdi birer anısı olmuş. Ve o zaman kusursuz görünen her ne varsa teker teker kusur olmuş.

Bir rüzgar esip birleştirirmiş insanların ellerini ve yine zamansız bir fırtına ayırırmış tesadüfen birleşen elleri.

O günlerden bu günlere neler değişmiş.
Söylenmesi kolay rakamlar araya kavuşması zor ayrılıklar sığdırmış.
Herkes bir zaman aynı hayatın üyesi iken bir zaman geçmiş kendi hayatını yaşamış.
 
Artık uzağında olduğumuz anıları yaşatan sadece şarkılar kalmış.
Onlar değişmemiş bir tek hızla bugüne gelirken. Yaşanan arbedelerden yara bere içinde çıkarken o şarkı ısrarla "unutturamaz seni hiçbir şey" deyip durmuş ilk günkü sesiyle.
Bir tek dinlerken kalpte sızı kalmaz olmuş vakit geçtikçe. Özlenen kişiler değil, beden de eksik kalan tatlı heyecanlar olmuş.

Her şey değişmiş şarkılar hariç.
O zaman yaşanılana uyan uymayan ne kadar şarkı varsa bakıyorum şimdi de var.
Söyleyeni aynı, sesi aynı, ritmi aynı, sesteki sızı aynı.
Bir tek dinleyeni farklı!
Artık çok farklı...