Bir zamanlar Urfa’da

Bir gün Urfa’da
Anzelha kıyısında
Bir ufak çocuktum ziyşan satan,
Kazandığı parayla ekmek alıp,
Yarısını yiyip, yarısını balıklara atan. 

Bir gün Urfa’da
Anzelha’nın kıyısında
İbrahim’e rastladım, şu bizim İbrahim’e
Çatıyı çatmaktan gelmekte
Elinde bir çıkın, peynir, ekmek, üzüm
“Yesene iki gözüm! “
Ekmeğin yarısı benim, yarısı balıkların. 

Sonra bir şarkı söylemişti balıklara
En çok kırmızı balık sevmişti onu
Gölden çıkıp elini öpmüştü,
“Hey ağzına sağlık” diyerekten.. 

Yıl 1964, filan
Urfa’dayız, ama, niye
Ne söylesem, yalan
Gölün kıyısına oturmuşuz
İbrahim, ben ve Süleyman
Türkücülerden, patronlardan, evlerden sözetmişiz
Çıkmış balıklar sudan
Dostluğumuzu bölüşmüşüz. 

Ben, öğrenci Zişan
Zişan satarım turistlere
Kazandığım parayla ekmek alırım
Yarısı benim, yarısı balıkların.. 

İster Hazreti İbrahim çıksın gölden
İster Hazreti Süleyman gelsin
Sanki dünyanın cennete açılan kapısı
Gölün içinden... 

Ben, Süleyman, İbrahim
Bir türkü tutturmuşuz
Ulu selvilerin altında
“Deniz kuşu atım olsa,
Babam hacıdan dönse,
Sevgilim pencereden baksa
Ben seni ellere vermem, aman oy..” 

İşte böyle, uzar gider Urfa’nın öyküsü
Bir kuş uçumu
Antep-Urfa arası
İyi olmuyor, sevgilerin yarası
Anam beni, Urfa içinde vurdular
Vurdular da balıklı gölün karşısına gömdüler. 

Ben, balıklı gölün sevdalısı Zişan
Karşıdan bakar, onun yüzünü görürüm
Her turist otobüsü geçtiğinde
Sularda endamı salınır,
Göklerde yüzü
Sonra ovalar, dağlar, Harran düzü.. 

Yüzüm gökyüzünde yatıyorum
Acaba, hayaller gerçek olur mu
İbrahim bana da bir türkü yaksa 

“Bir kuş uçumu Urfa-Antep arası
Kapanmıyor, oy, şu kalbimin yarası,  

Halfeti’de kırılmış kuşun kanadı
Kırık mı olur, kapanmıyor oy..”
Yüzüm gökyüzünde,
Ayaklarım gölün derinliklerinde,
Balıklar her yerimde
“Hoş geldin Zişan , hoş geldin
Biz kanatlarımızla taşırız seni,
Cennetin kapısın açarız sana
Sen yeter ki şiirler söyle
İbrahim’i anlat bize. 

İbrahim bir efsane İstanbul’da
Nerede çatılar aktaran çocuk
Süleyman bir peygamber oldu
Ben gölün dibinde
Bir Zişan.. 

Tam oniki yaşında
Ana yok baba yok
Balıkların kanatlarında,
Yüzüm gökyüzünde,
Ayaklarım cennette 

“Beklerim bu şekilde
Geceler sakin ve sessiz
Gelen yok, giden yok” 

Bir garibim Anzelha’nın dibinde
Ne ana var ne ata
Bütün sevgiler bittiğinde
Böyle dünya yere bata…