Birand'a...

Batı Ataşehir'deyim, akşam vakti. Palladium'da kahve içerken Mehmet Ali Birand hastanede haberlerini okuyorum. Üzülüyor, acil şifa dileyip arkadaşımla sohbete devam ediyorum...

Akşam vakti, rezil yağmur, ıslanıyorum, hava da soğuk. Bakıyorum, param yok. Olduğuna eminim ama yok. En yakın bankaya ki yaklaşık 1km uzaklıkta yürüyorum. Yağmur rezil, hava hala soğuk.

Para çektikten sonra yollarda geçiş izni olmadığı için tekrar yürüyorum Batı Ataşehir Ağaoğlu evlerine kadar... Taksi bekliyorum, hava soğuk, rezil bir de yağmur var, canım fena sıkılıyor, burnumun ucu donmuş...

Nihayet bir taksi geliyor, biniyorum. Gideceğim yeri söyleyip twitterı açıyorum; Mehmet Ali Birand hayata gözlerini yumdu.

Nasıl beynime saplanmıştı bu haber, hala daha da üzer. Her akşam sırf Birand için izlenilen haber var, her gün gördüğün biri, her gün evine konuk olan... Canlı görmesen de, iki laf edemesen de çok şey konuştuğun biri var. Ama artık yok.

Ardından çok tartışma bıraktı, kimi yere göğe sığdıramadı, kimi siyasi kimliği yüzünden ölümü yakıştırdı.

Ama nihayetinde renkli saat takan biri ne kadar kötü olabilir ki?