Birazcık Sorumluluk…

Son günlerde ısrarla düşündüğüm ve kesinlikle vardığım kanı şu ki sorumsuz insanlara fitil oluyorum ben.
Bir insana güvenmem benim çok uzun zamanımı alır,genelde herkes içinde öyledir,ve güveni yitirmemde en ufak bir hareket ile gerçekleşir.
Verilmiş sözlerin arkasında durulması inanılmaz önemlidir benim için,yani ağzından çıkan kelimenin devamını getiremeyecekse insan zırt atmamalı…Ben öyle konuşurken çok düşünen bilge bir insan değilimdir ama kesin kelimelerle ‘yaparım,ederim’ diyorsam da bir şeyleri,onu yapıp yapamayacağımı önceden tartıp da dillendirmişimdir.
Ağızdan çıkan sözün yerine getirilmesi güven ile,güven sağlayabilmekte sorumluluk bilinciyle olur.Hepsi birbirine bağlantılı ve karşımda değer verip konuştuğum herkeste bu gibi erdemlerin olmasını da çok önemsiyorum.
Bir insan sorumluluk sahibi değilse,güven ifade edemiyor bende,güvenmediğim insanında ağzından çıkanlara itimat edemiyorum.Bu tiplere ve durumlara da fitil oluyorum işte.
Öyle çokta örnek var ki bu konuda.Mesela birisine bir şey hediye edeceğim,konuştuk kendi zevkiniz olsun benden ödemesi dedim,hala kımıldayıp da alacakları şeye bakamadılar.Ee gidip ben alsam bu sefer kendi zevkleri,tercihleri olmayacak memnun kalmayabilirler,içime sinmeyecek,yani ne ektiğimiz tarlaya değecek,nede ürküttüğümüz kurbağaya…O yüzden beklemedeyim ama kımıldamada göremiyorum henüz,bu laf ortaya atılalı aylar oluyor.Belki onlar değil ama ben dediğimi yapamamaktan çok rahatsızım…
Bu bende ki de belki fazla önemseme fazla sorumluluk halleri,ne yazık ki bu babam tarafında genetik,bir lira bir yerlere borçları olsun ödeyene kadar yatamazlar ve bu genetikte babamdan bizlere yadigar kalıyor işte.Bende de öyle,bir yere borçlu gibi hissetmek beni delice rahatsız ediyorsa,birinden alacağım varsa da aynısını hissederim.Karşımdakinin verdiği söze sadakatini beklememden kaynaklanıyor buda.
Bir işi,bir şeyi yapacağım dedi mi insanlar,Allah güç verdikçe ve önünde aşılamayacak engebeler olmadıkça ağzından çıkanı yapmalılar mutlaka.Zaten yapacağını kestiremiyorsa ‘yaparım’ dememeli bile,en azından bunu düşünebilmeli…
Şunu alacağım ben bugün diyorsan o gün al,yok bir kaç günde alacaksan cümleyi ona göre kur.Sana borcumu en kısa zamanda öderim diyorsan,en kısa zaman sana göre değil bana göre olanını düşünüp onun kaygısını yaşa.Kimse zordaki birine borç verirken,bir yakınına,sevdiğine yardım ederken illa karşılık bekleyip borcu,ödüncü verdiği an dönüşünün üzerine planlar yapmaz,amaç yardımcı olmak fayda sağlayıp karşı tarafı zorlandığı durumdan kurtarmaktır.Ama karşıda ki de nasılsa günü kurtardık diye yan gel yatmamalı,altına girdiği şeyin sorumluluğunu bir an önce yerine getirmek için uğraşmalı…
Dedim yaa bir hediye yapacağım hala gidip beğenemediler,bu ne borç ne de bir zaruret belki de ama ben ağzımdan çıkanı yerine getireyim diye bekliyorum,sorumlu hissediyorum kendimi…
Bilmiyorum ama ben çook sinir oluyorum sorumsuzluklara.Ben bunu yaparım diyorsa bir kimse yapmalı,yok zaten altından kalkamayacak,önemsemeyecekse vs… lafını açmamalı.Karşındaki insana biraz değer veriyorsan,az da olsa sana güven duyduğunu düşünüyorsan bunu yitirmemek için biraz daha özenle davranılmalı,yok zaten senin için varlığı yokluğu önemsizse dilediğin gibi sorumsuzluk etmekte haklısın.
Benim için kıymetli olduğuna inandığım kimseye elimde olan nedenlerle sorumsuzluk etmemeye,güvenlerini kaybetmemeye gayret ediyorum,değer vermediklerime zaten yanaşmıyorum. Karşımdakilerden de hep bunu bekliyorum ve göremedikçe acaba nerede hata yapıyorum diye stresinden çırpınıyorum ve yine uyuyamıyorum…