Biz kobay olmayalım.

 Hani şu kobay fareleri vardır ya.

Her zaman düşünmüşüm dür, insanların bir kısmı ile ne farkları var, en çok ta kendime benzetirim.

Farelerin yüz karasıdır onlar, boğaz tokluğuna ve bir kafes uğruna yaşarlar, bütün deneyler onların üstünde denenir, hiç ihtiraz etmezler.

Onların umursamaz davranışları sinir bozucudur, keser biçerler ama onlar sakin bir şekilde kırmızı gözlerle, etrafa şirin gözükmeye devam ederler. Bir de dönme dolap kafesleri vardır, kapısı açıktır ama onlar dışarıya çıkmazlar; sahiplerini mutlu etmek uğruna saatlerce koşarlar; belki de en güvenli yer oradır, kim bilir!

Ödülleri nedir? Biraz fındık kırıntısı mı, sevgi mi? Sahi, Fareleri seven var mı gerçekten, ben o beyaz olanlarını severim, bana benzedikleri içindir belki de. Ondandır ki sevmem boyun egen yanlarını; oysa kapıları hep açıktır neden kaçmazlar! acaba diyorum çok mu akıllılar? dışarıdaki tehlikeler gözlerini mi korkutur!

   Yazarın biri söyle yazıyordu; ‘akıllı olanlar korkaktı’ ‘çünkü onlar bir şeye kalkışmadan önce sonunu hesaplar da öyle karar verirler’ diyordu. —Korkmak iyidir korkaklığınızdan utanmayın kazanan siz olursunuz- u ifade ediyordu. Anlaşılan bizim beyaz fareler çok akıllı.

Kurnaz âlim benimi kandırdı acaba? Korku ne kadar iyi ola bilir ki herkes korkarak adım atsaydı ideallerine nasıl ulaşılırdı, korkarak ulaşan var mı?  Yüreğinde aşk olanı korku ne kadar engeller? Göze almak mı, her şeyi; yürekli olmak, korkaklığın sınırı nereye kadardı?

Oy benim bitmez tükenmez sorularım, yürek yangınım, bir sonun varımıdır.

Bu dünya neden böyledir bilen var mı?

Ne zaman yenecek insanlık makûs talihini, arayıp soran var mı? Neden kul köle oluruz kendi düşüncemize. En doğru nedir bilen var mı?

  Biz mi sebebiz, hep denek olmaya, neden kendi düşüncemizle hareket edemeyiz de, hep başkaları karar verir bizim hakkımızda; neden düşüncelerimiz sabit, rayımızdan çıkmak bu kadar mı zor; korku neyi çözer ki!  Başkaları bizim düşüncelerimizi neden yönetsin! Niye izin verelim, başkasının düşüncesi bizi yönetmesin; bir düşünce sahibi değil isek biz bir hiçiz.

Bazı korkulası şeyler var elbette; mesela hak etmeyen birini kırmak en korkulası olandır.

Hak edeni de üzmekten kaçınmalı, amma velâkin, evrende bir yasa var ki, herkes hak ettiği şekilde yaşar. Allah herkesin hak ettiğini nasip etsin. Korkularımızı yenmek zamanı gelmiştir artık; soru soralım alacağımız cevap ne olursa olsun, biz bir çözüm mutlaka buluruz.

KENDİMİZE güvenelim.