Bizim zamanımızda

Hayat ile mücadele ilkokula adım atıldığında başlıyor çoğunlukla... 

Çok daha öncesinde bu serüvene katılmak zorunda olanlar da yok değil hani... 

Bir zamanlar yaşadıklarını, aynı çağlardaki çocuklarında görürsün günler, aylar, yıllar boyu... 

Sen başkaydın, onlar başka... 

Senin zamanındakiler farklıydı, onların zamanındakiler farklı... 

Ve artık sen, babandan çokça dinlediğin "bizim zamanımızda"yı, oğulların için söylersin... 

Servis aracı ile okula gitmek yoktu... 

Okula anne -baba tarafından getirilip götürülmelerde... 

Ortaokula gitmek, gidebilmeyi istemek önemliydi; kara önlük ve kara lastik ayakkabılardan kurtulabilmek adına... 

Ortaokul bitimi, hayat hakkında kendi adına ilk kez verilen bir karar mıydı, yoksa büyüklerin dayatması mı? 

Şans-şansızlık, moda-demode kavramları lise için de geçerliydi kuşkusuz.Meslek lisesi bu tanımlamaların neresindeydi? 

Tek tip giyim her ne kadar sana uzak olsa bile, ilk kez uygulamaya konulan "lacivert ceket-gri pantolan"a gıpta ile baktın sen "vefa caddesini"sabah akşam arşınlarken... 

Sanki bir başka yakışıyordu bu öğrencilere, arkadaşlarını okula gelip-giderken her görüşünde... 

Son sınıf, şansın sanada nihayet güldüğü ve hayatının en çabuk geçen günlerinin, aylarının olduğu anların toplamıydı... 

Herkes okulun bitmesini isterken... 

Sen keşke bitmese diyemedin...