Bjk' li den şampiyon Fb' li lere kutlama

İlk önce bir BJK' li olduğumu belirtmeliyim.
Ancak Beşiktaş lı olmak gerçekleri örtmek demek değildir.

Elbet ki hangi takım olursa olsun bizlere yani onları izleyenlere öncelikle bunun bir spor mücadelesi olduğunu ve sporun centilmenlik içerdiğini, kardeşlik duygularını, birlik ve beraber sevinme duygularını körüklediğini asla unutturmamalı ve bunu her fırsatta bizlere hissettirmeli ve de spor yapanlar bunu bizzat yaşamayı bilmelidir.

Zira spor, adı üzerinde sadece ve sadece oyun tekniklerini kullanma sanatıdır. Elbette bizde bazı oyunlara gelmeden birtakım mihrakların tuzağına düşmeden ve güzel heyacanını yaşamayı bilerek bunu kutlamalı ve hissetmeyi artık bilmeliyiz.

Ne gariptir ki sevinirken bir daha geri dönüşü olmayan ölümlere sebep olduğumuzda buna nasıl spor sever ya da spor sevinci yaşamak diyoruz hiç anlam veremedim.

Daha sevinç yaşamayı bile bilmiyorsak , bunu üzüntüye dönüştürebiliyorsak ki genelde böyle oluyor, nasıl bir spordan bahsedebiliriz ki?

Adeta bir savaş tablosuna dönüşen sahalar artık hiçte geripsenmeyecek hale geliyorsa bunun birde sorumluları olmalı.

Bu olgu derinlemesine izahı gereken bir konu.

Ancak yüzeysel bazda dahi buna sebep olanları saysak bitmez gibi geliyor.

En başta ailedeki eğitim düzeyi ile başlıyor, daha çocuklarımıza eşlerimize söz hakkı vermeyi onları dinlemeyi dahi beceremez ken nasıl olurda sevinci , hemde hiç tanımadığımız insanlarla paylaşıyoruz gerçekten bir muammadır bu.

Sanıryorum ki burada kulüp yöneticilerine de çok iş düşüyor.

Uzatmadan bir dileğimi belirtmeliyim.

Dilerim ki; ölmeden evvel tüm müsabakalrda rakip takım seyircilerinin de aynen oyuncular gibi tek sahayı paylaştığı haliyle, tek bir tribünü de kardeşçe paylaşarak izlemelerini ve birbirini tebrik edecek düzeye ulaşmalarını ve birlikte karışık olarak oturmuş bir vaziyette müsabakaları izlediklerini, kazananın da kaybedenin de birbirlerini kutlamayı bir spor anlayışı olarak kabul ettikleri bir günü özlemle bekliyorum.

Zira unutmayalım ki orada mücadele edenler mücadele bittikten sonra özel hayatında kardeşçe bir araya gelebilmektedirler.

Hiç olmadı mı?

Bu gün bizim takımda oynayan seneye bize rakip olmuyor mu?

Geçen yıl canımız ciğerimizdi de bu yıl düşmanımız mı oldu?

Bizim daha ne düşmanlarımız var neler neler var, kala kala bukadar basit düşmanlıklaramı kaldık. Bu kadar aciz miyiz? Dilerimki bu düşüm birgün gerçek olur.

Fenerbahçe'yi ve taraftarlarını canı gönülden kutlarken, kardeşlerimiz olan Galatasaray taraftarlarının da üzüntüsünü yürekten paylaşıyorum.

Unutmayalım ki hepimiz kardeşiz.

Kardeşlerimizden biri sevinirken nasıl seviniyor, üzülürkende nasıl üzülüyorsak, bu ifadeyi tüm ülke kardeşiliğ için gerçekleştirelim diyorum.

Bu yılın hak eden şampiyonuna SELAM OLSUN.

Ahmet Dursun