Solun kırılganlığı hakkında

Sol nasıl parçalanıyor? Son haftalardan iki örnekle anlatmaya çalışacağım.

İzmir mitinginde Livaneli kürsüye çıktı. Tam o sırada teknik bir arıza oldu. Livaneli arızanın kasıtlı olduğunu söyleyerek birşeyler eleştirdi. O sırada hemen gerginliği azaltıcı sözler söylese de kendini savunma adına köşesinde yazdıklarıyla tartışmayı gereksiz şekilde büyüttü (1).

Samsun mitingi Kanaltürk’te yayınlanmıyor diye hemen dedikodular çıktı. Tuncay Özkan ve Cüneyt Arcayürek dedikoduları yalanladılar ve hemen canlı olarak Samsun’u yayınlanamaya başladılar.

Sağ basın solun kırılganlığı konusunda engin deneyimlere sahip olduğu için bunu alevlendirmek için haberler yayınlıyor. Bizim solcular sol basında yayınlananları görmeyip sağ basının kışkırtıcı haberlerine inanıyor. Sonra başlıyor sert tartışmalar. Çok ağır sözler söyleniyor ve birarada olmayacak durumlar ortaya çıkıyor.

Yetmişli yıllarda üniversitede öğrenci temsilciliği seçimleri yapılırdı. Seçimlere çok sayıda sol grup katılırdı, sayıları o kadar olmasa bile yetmişiki buçuk grup katılıyor derdik. Bu grupların çoğu biraraya gelinerek oluşmuş olmazdı, başka grupların bölünmesi, onları yeniden bölünmesi sonucunda oluşmuşlardı. Adlarında bu bölünmenin izleri görünürdü.

Bölündükten sonra bu bölünmeye neden olan kırgınlıklar için somut gerekçe arama çabaları da “yok aslında birbirlerinden farkı” denilen gruplar arasında uçurumlar yaratırdı. Bölünmeler sosyal demokratlar dışında bir solu, sayısal destek olarak bitirdi. Sosyal demokratlar da solun geleneği dışında kalamadıkları için parçalı bir görüntü sergiliyorlar. Son bütünleşme çabalarında yokolma korkusunun da mutlaka bir etkisi vardır.

(1) Zülfü Livaneli, Uçun kuşlar uçun İzmir’e doğru: http://www7.vatanim.com.tr/root.vatan?exec=yazardetay&Newsid=119498&Categoryid=4&wid=5