Boş

Ne boş öpüşmelerde sarf etmiştik
Yün yumağı mutluluklarımızı
Semazenlere devretmiştik süslü anlarımızı
Kederlerimizi onların hüzünlerine devşirmiştik

Şu boş sandalın içi küflü tuhaf hallerinde
Bir de sevgili sanıp arkadaşlarımızı
Üstüne ucuz numaralı romanları okumuştuk
Hayallerimiz atlamıştı gölgeli şafaktan

Şafağın büyüsü kaçmıştı kirpiklerimiz yağmurken
Yağdığı anda adımızı üç kere söyler
Mesut olurduk
Yalancı âşıktık işte!

Ne boş seviyorum cümlelerinde kaybetmiştik aşkı
Duymuş muyduk bir daha?
Hayır!
Sana üç kere aşk sürdüm
Dördüncüsüne ömrün yetmedi
Aşk baktı arkandan
Lâl türküler yalnızlığın zulmüne uğradı

Ve bir akşam hüzün busesini kondururken alnıma
Gündüz, ışıkları açarken yüreğimin karanlığında
Dur dedi bana gözlerin
Bekle beni, geri geleceğim
Gelmek, gitmekti çoğu zaman
Ses etmedim
Ne boş kurtuluşlarda çürütmüştük aşk dolu yanımızı
Hepsi de mahpushaneye itmişti duygularımızı
Demir parmaklıklar arasında
Tövbe etmiştik yan yana
Düşünsene sevgili yârim
Ben sana
Sen bana
Aşk bize açılmıştı sonra
Bir yelkenin sefasını sürmüştük çimen gözlerimizde
Oturup piknik yapmıştık
Aşk, sen ve ben...
Dördüncüsüne yer kalmamıştı
Ömrü yetmemişti ihtimallerin

Ne boş düşlerde aldatmıştım kalbimi
Sonuncusuna yer kalmamıştı
Hazımsızlık yapmıştı düşsüzlüklerim
Gör beni sevda pınarım
İçersem seni
Namert olayım...

Dilara AKSOY