Boşanacağım kızım ‘annem hasta ona vurma bana vur’ dedi ve serçe gibi duvara yapıştı

Boşanacağım kızım ‘annem hasta ona vurma bana vur’ dedi ve serçe gibi duvara yapıştı

“Eşimle 8 Yıllık evliyim. Şu anda 6 yaşında olan bir kızım var. Eşim haftanın birkaç günü, gece yarısından sonra arkadaşlarıyla sarhoş geliyor ve bana sofra hazırlatıyor.

Arkadaşları gittikten sonra da arkadaşlarından kıskanıp beni dövüyor.

Çatı katında yatan kızım uyanmasın, diye elimden geleni yapıyorum. Odasına girdiğimde yorganı başına çekip ağladığını ve korkudan titrediğini görüyorum.

Geçen hafta benzer durum tekrar yaşandı. Çok hastaydım. Yüksek ateşle yatıyordum. Yine kapı çalındı. Yanında hiç tanımadığım iki adam ve üç kadınla geldi.

Bana, ‘Çabuk kalk bize bir şeyler hazırla’ dedi. ‘hastayım’ demem hiçbir şey ifade etmedi.

Kalktım ve dediklerini yaptım. Sonra da üst kata çıktım. Onların o halini yukarıdan izlediğimde kendimden utandım.

Sofrada olmaz rezillikler yaşanıyordu. Benim eşim dahil üç erkek de yanındaki kadınlara sevgilileri gibi davranıyorlardı. Sabaha karşı kadınlar ve arkadaşları gittiler.

Sonra yanıma gelip ‘Sen ne biçim kadınsın, suratın beş karış, beni arkadaşlarıma mahcup ettin,’ diyerek vurmaya başladı

Kızım, sesleri duymuş. Uykulu uykulu gelerek, ‘Lütfen anneme vurma! O çok hasta bana vur,’ dedi.

Kızıma, ‘Defol’ deyip kolundan tutup fırlattı. Güzel kızım bir serçe gibi duvara yapıştı. Onu, kucağıma aldığımda minik kalbi çok hızlı atıyordu. Gözleri korku doluydu.

Odasına götürdüm. İpek gibi sapsarı saçları ter içindeydi.

O uyurken başında bekledim. Geç saatte uyandığında gülümsemeye çalışarak ‘Annecik kolum ağrıyor,’ dedi. Sonra da bana sarıldı ve öptü. Babamın vurduğu yerler çok ağrıyor mu?’ diye sordu

Her ihtimale karşı doktora götürdüm. Doktor muayene ettikten sonra ‘Korkacak bir şey olmadığını,’ söyledi.

Sonra iki sandviç ve meyve suyu alp birlikte parka gittik. Diğer çocuklar orada salıncaklara binip oynarken, benim kızım sadece onları izliyordu. Gözlerinde göreni ağlatacak kadar derin bir hüzün vardı

Dün akşam odasına girdiğimde, minik ellerini kaldırıp dua ettiğini gördüm. ‘Ne yapıyorsun?’ dediğimde ‘Anneciğim senin kurtulman için dua ediyorum, Lütfen bu evden gidelim. Ben çalışır sana bakarım,’ dedi.

Küçük yaşta trafik kazası sonucu annemi, babamı ve kardeşlerimi kaybettim. Beni 7 yaşından itibaren amcamlar büyüttüler. Evde her türlü hizmeti bana yaptırırlardı. Okulda çok başarılı olmama rağmen ilk öğretimden sonra okutmadılar. Bırakın okumayı, yarı aç yarı tok yaşadım.

Sonra, benden 25 yaş büyük olan şu andaki eşimle evlendim. Ben o zamanlar sadece 18 yaşındaydım. Evlenmeyi istemediğim halde bu durum bana kurtuluş gibi geldi.

Boşanmayı düşünüyorum ama hiçbir mesleğim yok. Kızımın, benim daha önce yaşadığım sefil hayat yaşamasını istemiyorum. Gidebileceğim hiçbir yerim yok.

Eşimin ekonomik durumu çok iyi, ama tüm mal varlığını kardeşlerinin üzerinde… Ama artık bu yaşadığım hayat, çekilir gibi değil. Bana bir akıl verin.”

İşte yanıtlarım:

*Öncelikle size şiddet uygulayan eşinizi evden uzaklaştırmak için aile mahkemesine başvurun.

*Muhtarlıktan alacağınız bir belgeyle tapuya aile konut şerhi koydurtun.

*Açacağınız boşanma davası ile birlikte nafaka ve maddi, manevi tazminat talep edin

*I Ocak 2002’den sonra edinilen mal varlıkları için dava açın ve hakkınız olanı alın.

*Mal varlıklarını kardeşinin üzerine yapsa da ortada muvazaalı satış olduğundan bu satışın iptalini isteyebilirsiniz.

Değerli okurlarım yorumlarınızı ve bu durumda olanlara önerilerinizi lütfen yazın. Bu hanımefendi sizden gelecek yorumları merakla bekliyor.

Yorumlarınız bu durumda olan diğer mağdurlara da umut ışığı olacaktır.

Cengiz Hortoğlu