Böyle şeyler beni ağlatıyor...

Kimimiz şu dünyanın nimetlerini beğenmezken; büyük kentlerde yaşayıp, o kentlerin bütün nimetlerini tüketip; ondan sonra ağız dolusu laf ederken; bazıları ise köyde . kasabada o minicik dünyalarında, yeni dünyalar yaratıyorlar ve bir güneş gibi insanların yaşamına doğup, insanlara yeni ufuklar açıyorlar…

 

O küçücük, kentten, kasabadan uzak, dağ köylerinde… Uzaklarda… Çok uzaklarda … Fedakar öğretmenlerimizin yaptıkları gözleri yaşartacak kadar kahramancadır. İçlerinde Atatürk sevgisiyle, arkalarına bakmadan geldikleri bu diyarları vatan diye benimseyip, bütün ruhlarını, güçlerini ortaya koyup, o küçük insanları… Yetmiyormuş gibi, onların annelerini, babalarını okuyup yazdırıp; dört işlem yaptırıp… Dünyayı öğretiyorlar..

 

Bu insanlar cennete gitmez de kim gider?

 

Şimdi habere bakın:

 

Samsun’un Çarşamba ilçesine 15 kilometre uzaklıktaki Kumköy İlkokulu’nun ‘müdür yetkili’ sınıf öğretmeni Dilek Livaneli(33), Milli Eğitim  Bakanlığı tarafından Samsun’da 2012’de ‘Yılın mesleğinde fark yaratan öğretmeni’ seçildi. Okulun iç donanımı ve fiziki şartlarını tamamen yenileyen Livaneli, sosyal içerikli projeler hazırlayıp 14 öğrencisine ilkleri yaşattı.

 

Kadınları operaya götürdü.

 

Livaneli, öğrencilerini operaya, tiyatroya ve sinemaya götürüp buz pateni pistinde paten yapmalarını sağladı. Dilek öğretmen, çocuk aile arasındaki iletişimin güçlenmesini sağlamak amacıyla öğrenci velilerine İlçe Halk Eğitim Merkezi desteğiyle aile eğitimi kursu açtı. Dilek Livaneli, ayrıca açtığı okuma-yazma kursuyla köyde okuma yazma bilmeyenlere yardımcı oldu. Öğretmenin girişimleri ardından Samsun Devlet Opera ve Balesi Müdürlüğü’nün sanatçıları köye gelip köylülere özel mini konser verdi. Ayrıca yine 30 köylü kadın operaya götürülerek bu sanatı yerinde izleme fırsatı buldu. Livaneli, okulun lojmanının iki odasını atölyeye çevrildi. Köylü kadınlar eğitim sonunda sertifika aldı, bazıları da çalışmaya başladı.

 

‘Çok mutlu oldum’

 

Elde ettiği bu başarı nedeniyle çok mutlu olduğunu belirten Livaneli, şunları söyledi: “11 yıldır köy okullarında görev yapıyorum. Küçücük bir köy okulunda istenirse neler yapılabile-ceğini göstermek için bu zaman kadar çalıştım, mücadele ettim. Şimdi bu yaptıklarımı dünyada çok önemli bir kuruluşun da görmesi beni çok gururlandırdı. Herkese çok teşekkür ediyorum.”  (milliyet.com.tr. 10.12.14)

 

Şimdi , bu haber insanı duygulandırmaz mı? O parmak kadar taşraya giden kızlarımızın, okulunu, çevresini değiştirdiğini görmek sizi nasıl ağlatmaz?

 

Zamanımızda kahraman mı arıyorsunuz. Kahramanlar yalnız cephelerde değil, onlar aynı zamanda okullarda… İnsanlara insanlığı öğretmeye çalışıyorlar…

 

Devlet ne diyor : Bırak tarihi coğrafyayı.. Onlara , Farsça; Arapça, Osmanlıca öğret… Onlara çok gerekirmiş gibi. Mezar taşlarını okuyacaklarmış..

 

Onların çoğunun mezar taşları bile yok.

 

Küçücük öğretmenlerimiz. Taşraya gözyaşları içinde uğurladığımız minicik kızlarımız… Oraları vatan tutup; öğrencilerini kendi  çocukları gibi kabul edip; ellerinden geleni yapıyorlar. Hem çocuklara hem ailelerine yardımcı oluyorlar.

 

Bu insanları nasıl takdir etmezsiniz. Niçin göğüslerine kocaman bir “Vatan Size Minnettardır” nişanı, madalyası koymasınız, Hülya Koçyiğit onlardan çok mu çalışıyor…

 

Kim yardım ediyor onlara? Arkalarında kim duruyor?

 

O küçücük öğretmenler, sonunda büyüyorlar , devleşiyorlar ve Türkiye Cumhuriyetinin esasını oluşturuyorlar.

 

“Vatan size minnettardır.” Tümünüzün alınlarına bir tebrik öpücüğü koyuyorum. Ve ellerinizden minnet duygusu içinde öpüyorum.

 

Çünkü sizler, bizleri, o çocukları ve bu vatanı tutan, yaşatan insanlarsınız. Ne demiş Tevfik Fikret: “vatan gayur insanların omuzları ustunde yukselir. Gencler; butun ümid-i vatan şimdi sizdedir.” ( Tevfik Fikret-Ferda ) 

 

Siyasetçilerden artık insanlar pek fazla bir şey beklemiyor. Onlar saraylarında artık çok rahatlar. Ama siz… Gözlerimiz üzerindedir. Sakın üşütmeyin… Sakın hasta olmayın… Hep güzel yaşayın mutlu olun. 

 

Kalbimiz hep sizinle hep Dilek öğretmenlerle. Türkiye Cumhuriyeti eğer bir Cumhuriyet olarak yaşayabilecekse, Dilek öğretmenler sayesinde olacaktır. Yoksa, Osmanlıca öğreterek, Osmanlıyı geri getireceğini sanan kafalarla değil. Bir kez daha…

 

“Vatan size minnettardır.”