Bunun adı spor mu? (Diyarbakır-Bursa maçından bir sahne)

Her alanda olduğu gibi spor alanında da açılıma çok müsait’iz!

Bildiğiniz gibi öncelikle “Kürt Açılımı” ile başlayan demokrasi hareketimiz, sonra “Demokratik Açılımla” devam etti. Sonunda açılımımızın ismi “Birlik projesi” olarak tarihin tozlu raflarında kendisine yer buldu.

İlerleyen demokrasimiz sayesinde her alanda bir atılım içine girip, bu konudaki becerimizi sergilemekten hiç kaçınmadık. Öncelikli olarak ekonomiyi bir kenara itip, ordumuz için “Ordu Açılımı” yaparak, eski ordu komutanlarını bir bir içeri tıkıp, bir ucunu da halen görevde olanlara dokundurduk. Gerçi bu dokunuş biraz “teğet” olsa da, yine de dokunduk!

Sonra “Alevi açılımı” yaparak, alevi köylerine yapılan yardımları, terör suçu ile taçlandırdık. Oysa Habur’dan gelenleri seyyar mahkeme ile 7 dakikada yargılayıp, kahramanlar gibi karşılamıştık. Öylesine görkemli karşılama törenleri yapıldı ki! Devlet böylesi bir karşılamayı elbette es geçemezdi! Bunun için Müsteşarlarını, Emniyet Genel Müdürünü, Savcıları ve Hâkimleri bu karşılama törenlerinde görevlendirdi!

Sonra mı? “Roman Açılımı” yaptık! Bu açılım sayesinde Manisa, Selendi’de Romanlara karşı düzenlenen bir operasyonla, Selendi’de yaşayan Romanlar, ilçeden sürülerek, aynı ilin Alaşehir ilçesine gönderdik!

Açılımlar devam ediyordu. Bildiğiniz gibi dış politikada da önemli açılımlar yaptık. “Ermeni Açılımı” bunlardan birisiydi. İki ülkeyi birbirine yaklaştıracak bir protokol imzalandı. Ancak karşılıklı su koyuverme(!) yüzünden bu protokol bir türlü hayata geçirilemedi. Bunu gören ABD, hemen faaliyete geçip, Temsilciler Meclisi, Dış İlişkiler Alt Komitesinde “Ermeni Soykırım” tasarısını kabul ederek, bu konudaki açılımımıza destek verdi!

Biliyorsunuz en son açılımlarımızdan birisi de “Spor açılımı” olarak tarihteki yerini aldı! Ligin ilkyarısında Bursa’da oynanan Bursa-Diyarbakır maçında seyircinin “PKK Dışarı” sloganı günlerce konuşulup, üzerinde kafa patlatıldı. Sonra unutuldu. Tıpkı bu maçın rövanşının unutulduğu gibi!

İşte o unutulan rövanş gelip çattı! 6.3.2010 günü Diyarbakır’da oynanacak Diyarbakır-Bursa maçından günler önce medya bu işi kurcalamaya başlayınca, az da olsa halkın gündemine girdi. Ancak fazla da üzerinde duran olmadı. Maç günü Diyarbakır şehrinde, maç bahane edilerek yapılan gösteriler, maçtan ziyade açılımın getirdiği özgürlükler ortamında bir “İsyan” provasına dönüştü!

Zaten maç başlarken İstiklal Marşımızın “Islıklanması” açılımın ülkemize kattığı en verimli(!) protesto eylemiydi! Maç başladığı gibi devam ederken, (6 dakikalık geç başlamasını es geçiyorum) gelindi 17. dakikaya. Tribünlerden sahadaki hakem ve oyunculara, taşa sarılarak gönderilen mesajlar, hemen yerine ulaştı ve maç hakem Mustafa Kemal Abitoğlu tarafından tatil edildi.

Sonra stadyum ve çevresi, açılımın getirdiği özgürlük ortamı nedeniyle bayram(!) yerine çevrildi. Özgür insanlar sporu bahane ederek, önüne gelen her şeye saldırdılar. Ne de olsa özgürlükler ülkesiyiz! Bu kadarı demokraside olur diyerek, yapılan “Spor açılımının” ne kadar faydalı olduğunu gördük!

Hani güzel Türkçemizde bir laf vardır “Yiyecek ekmeği yok içmeye, tahterevalliyle gider s…” gibi… Bizim açılım neyimize! Bakın açılım dediğimizde, mutlaka bir terslik oluyor. Açılımı bir kenara bırakıp, halkın geçim derdine, işsizliğe bir çare bulmaya çalışsak…

İşte bu açılımlarla ve sanal gündemlerle halka unutturulmaya çalışan ve içine envayi türlü mal ve hizmetin konulduğu enflasyon sepetimizde gözden kaçanlar. Kuru soğana yüzde 150, domatese yüzde 28, koyun etine yüzde 46, patatese yüzde 57, beyaz peynire yüzde 26, benzine yüzde 27, LPG’ ye yüzde 20, pırasaya yüzde 35, elektriğe yüzde 9, suya yüzde 11, kiraya yüzde 4, sigaraya yüzde 80, cep telefonu görüşme ücretlerine yüzde 11, taksi ücretlerine yüzde 10 zam yapılmasıdır...

Bu ürünlerin fiyatına tepki göstermesi gereken insanlarımız, açılımın getirdiği özgürlük ortamından faydalanarak, ülkenin bölünmesi için çaba harcıyorlar!