Büyük

Bu gün bir gork (gurk) tavuk gördüm. Köy çocuğuyum ya hayvanları, özellikle tavukları, horozuyla, cibisiyle (civciv) çok severim. Önlerine atılan yemleri acele acele yerler. Boğazlarına turkan yemleri yutabilmek için, başlarını yukarı kaldırmaları ve acayip bir ses çıkarmaları, horozların kurları, tavukların eşinip silkinmeleri beni bir hoş eder. Hem biliyor musunuz, tavuklar bir yere toplanıp didiniyorlarsa, ( didinmek: tavukların kendi kendilerinin, bitlerini, pirelerini, üstündeki parazitlerini ayıklamak için, gagalarıyla tüylerinin altını deşmeleri, karıştırmaları ) bu da yakın zamanda yağmur yağacağına işarettir, haberiniz olsun.

Kümesin başındayım ya, bir ara cibilerden bir tanesini tutup sevmek istedim. Sen misin cibiye yaklaşan, sen misin tutmak isteyen. Cibilerin anneleri bana öyle bir hava attı ki görülmeye değerdi. Hindi kabarmasını da gördüm ama, bu kabarma bambaşkaydı. Hindinin kabarması , “heyyyyt ulan!” der gibi olur. Ama bu tavuğun kabarması öyle masumdu ki. “Lütfen bize yaklaşmayın, cibilerimi ellemeyin, onlar benim biricik yavruları” der gibiydi. Analık duygusuydu işte bu, yavrularını koruma duygusuydu.

O iki ayaklı hayvancıklara baktım, baktım da…

Sonra “küçükleri büyükler korur, kollar” yargısına vardım.

Gazetelere bakıyorum, haberleri dinliyorum da hep eleştiri, hep eleştiri. Üstelik, bizleri kanatları altına alması gerekenler, bizlere hep göz belertiyorlar.

Bir sema ayininde, başka dinden sarhoş olan birleri Mevlana’yı söz ve hareketlerle rahatsız ediyorlarmış. Mevlana’nın yanında bulunanlar bu rahatsız edicileri sözle ve hareketle rahatsız ederek kalplerini kırmışlar, onları epeyce incitmişler. Olanları izleyen Mevlana yanındakilere:

-İçkiyi onlar içmiş ama sarhoşluğu siz yapıyorsunuz, demiş.

Yanındakiler bir koro gibi seslenmişler.

-İyi ama onlar birer yabancı din mensubudurlar, onlar birer tersadır, demişler.

Mevlana yanındakileri süzerek:

Onlar tersadır, yani Allah’tan korkan insanlardır, onlar Allahtan korkuyorlar da siz neye korkumuyorsunuz? demiş.

Bu biiiir!

Bir cenaze geçerken peygamberimize:

-Bu cenaze çok ağır, bakınız adamlar çok zor taşıyorlar, demişler.

Peygamberimiz şöyle bir tabuta baktıktan sonra:

-Onun sevabı çoktur da ondan ağırdır, demiş.

Bir gün başka bir cenaze geçerken yine sahabelerden birisi:

- Geçen günkü cenaze çok ağırdı ama bu cenaze de çok hafifmiş, demişler

Peygamberimiz de onlara:

-Bunun da günahları çok azdır da onun için hafiftir demiş.

Bunları duyduktan sonra şöyle bir etrafıma bakıyorum da…

Büyük olmak başka, büyük insan olmak başka.

Ne dersiniz?