Büyükanne kedim, sanki yerine Nazlı’yı bırakmış

Çeşme Ilıca’ya Kurban bayramından bu yana havaların serinlemesi dolayısıyla gitmemiştim…

Hele Büyükanne kedim elim bir hırpalanma sonucu gelip, gariban Seyfi’nin yatağında bir hafta yemeden içmeden yattıktan sonra ölünce, canım sıkılmıştı…

Yaz sezonu bittikten sonra bilhassa haftada bir Çarşambaları kâh bacanakların kâh bizim temizlik günlerinde hanımlar evde istemediğinden biz de bacanakla Çeşmeye kaçarız.

( Aslında benim canıma minnet.)

Bu Çarşamba da her zaman yaptığımız gibi atladık arabaya doğru Çeşme…

Çeşme içinde bir süre oyalandıktan sonra ver elini Ilıca…

Bacanak, Ilıca’da eve gelir gelmez televizyonu açar İzmir’e dönünceye kadar televizyon izler, sudoku çözer.

Ben hemen Tansaş’a uğrar sokaktaki kedilere sosis alır yediririm, mevsimine göre biraz da balık avlarım…

Dün de aynı şekilde sosislerle Seyfi’nin kulübesine geldim.

Baktım bizim gariban Seyfi o küçücük odasında içtiği biraların rehavetiyle yatağına uzanmış uyukluyor.

Uyandırdım, beni görünce sevindi garibim…

Elimdeki sosis poşetini gören kediler hemen etrafıma toplandı…

Aaaa bir de ne göreyim, tıpkı Büyükanne kedim gibi bir kedi, ama biraz daha küçüğü, karşımda…

Bunun kulağı kesik değil kısırlaştırılmamış.

Büyükanne sevdasından diğer kedileri dikkatli incelememişim biraz çekingen sokulup kaçıyor, sosisleri kedilerin önlerine koyunca o kedinin ürkekliği azalır gibi oldu…

Ensesinden okşuyorum, biraz alışır gibi. Hemen adını koydum…

Nazlı…

Senin adın Nazlı olsun dedim.

İşte böyle çok sevdiğim Büyükanne kedim herhalde daha önceleri defalarca birçok olayda yaptığı gibi bu sefer de kendi yerine benim karşıma Nazlı’yı çıkardı…

Öyle sevindim, öyle sevindim ki sormayın…