Büyüklere masallar

Bir hep varmış ama iki de oluvermiş;

Günlerden bir gün Rahim denen ülkeye ikiz kardeş düşüvermiş her şeyleri hazır ve mutlu yaşıyorlarmış. Ne zaman acıksalar hemen hazır ve ne zaman ne apmak isteseler kendiliğinden veriliyormuş, daha doğrusu oluveriyornuş.

Gel zaman git zaman bu iki kardeş büyümeye başlamışlar artık içlerinde meraklar ve endişeler gelişmeye başlıyormuş. Kardeşlerden biri diğerine demişki biz burda ne kadar rahatız hiç bir şeye muhtaç değiliz ama ben bu gün bize ulaşan o kordonu boynuma doluyordum az kalsın o zaman yine yemeklerimiz gelirmiydi ? ya artık o borudan bize yemek gelmezse demiş. Diğer ikiz daha sabırlı ve usluymuş şimdiye kadar geliyordu niye gelmesin. Mutlaka bizi taşıyan besleyen rahatımızı sağlayan bir sahibimiz var o bizi düşünürdemiş.

Diğeri yine tereddtteymiş ya olursa ya .ya diye sürüp gitmiş biri huzurlu imiş ama diğeri de huzuesuz imiş ama ikiside büyümeye devam etmişler .Ama bir gün bir sıkıntı hissetmişler sanki artık burdan kovulacakları atılacakları gibi bir his doğmuş ikisinin de içine çünkü içinde yaşadıkları yer daralmaya ve susuz kalmaya havasız kalmaya başlamış .Arada bir şiddetli sarsıntılar oluyor her şey değişiyormuş. Yedikleri besinlerin tadı bile... Nihayet sonun geldiği haber edilmiş zaten yasak olan o son denen dalak gibi besin deposuna onların dokunması yasaklanmışmış. İkiside o diyardan artık başka bir ülkeye çıkmak gitmek arzusuna kapılmışlar mecburen ve yollar aramaya başlarken ....Bir el tutup koparıvermiş dünyalarından ve bağlı oldukları borularından ve o boruya hava dolmuş kendilerini arka arkaya bir nur bir ışık içinde bulmuşlar hemen gözlerini yummuşlar önce sonra ayrıldıkları vatanları için ağlamaya başlamışlar .ve yeni dünyalarına uyum sağlayabilmek için eski yaşamlarını unutuverip merakla ne yapacaklarını düşünmeye başlamışlar...