Çapa da, hayata içtim...

Belki!..
Yaşama sarılır ne dersin, ,
Sarılırlar belki!.. Birçok katlı, binalar içindesin... Yer kabuğu olsa çatlardı demiştin. Ama bekledin. "Kim getirdi bu kitapları bunca?" demiştin.
İyi insanlar!.. Bir adaya düştü ilk!.. Kimsenin gitmediği...Cüzzamlılara gönüllü..
Beresinin tam ortasında değil mi o parlak yıldız?
Egzozu parlak değildi ama!.. Motoruyla dolaşırken dünyayı.. Nereden aklına gelir senin?...
Yememe grevindeki gibi tıpkı öyle mi şimdilik yediği?  tariflerin ne ilginç senin...
Söz ettiklerin... Yaşama bağlanması adına, bağlanmaları adına ne denli içtensin. Görmesin dedi öyle mi?.. Görmesin beni!..
Ne hali var ki? demedim. Bilesin... saçlarını neden kestiler hiç demezdim..

Çapa'da indim. İstanbul'un bir semti Çapa. . 

Hasta ettikleri arkadaşım *Vika'ya..Tüplü çikolata...

Yeni çıkmış!.. Bir içimlik ama; bir sana bir bana votka... Aç karnına.

Bir müddet sonra!.. Tek tek teslim aldılar önce!.. Duymamayı yeğler. Öyle mi?
Zor soru!..

Kolayca anlamalı öyle mi?.. Kolayca herşeyi!.. Bulansın miğden korkma!.. Kusacakların alıştırdıkları... Nezaketin ise korktukları. Çıkışta otopark, çok katlı binalar... Çapa'dan yürüyerek Topkapı...

Arayım istedim.. Yedi mi tüplü çikolatayı? Vika..

Gazeteye sarmıştım ya!.. Yarım kalan bir içimlik bana kalan votkayı.. İçtim! Sarılır belki demiştin. "Sarılırlar belki."dedim.

Hayata!.. İçtim. Sarılırlar!.. Umalım...

tüm direnenler.. Hasta edilenler.. Hayata!
Sarılmanıza içtim...
Sarılmamıza...
Sarılın Hayata..
Başaracaksınız!..
Başarmalıyız...

*Vika Ukraynalı iyi kadındı.. Çernobil vurmuştu ona.. yitti bir müddet sonra..

bitti..

*Çapa İstanbulda bir semt... ama Hastane adı daha doğru...