Çaresiz

Yüreğinde alevden buzdağı

Erir mi erimez mi bilmez kimseler

Yalan dünya olmuş koca bir fanus

Sıkar durur dertleriyle her bir zerreni

Bir ışık gerek bazen

Nefes almak için çıkarıp da başını

O fanusun içinden

Solumak derin derin

Yaşamın, bir var olan

Sonra yok olan kesik kokusunu

İki damla gözyaşı akmalı gözpınarlarından

Titremelisin, birbirine vurmalı dişlerin

Bedenini ele geçiren

Kaçıncı nöbet olduğunu hatırlamamalısın

Ayağına takılan çalıları toparlayıp bir kenara

Vermelisin hayat denen bu çarpık düzene gaz ve

Çalışmalısın her ne olursa olsun yaşamaya.

05.06.2012