Çaresizliğe hüküm giymiş anın için bağışla bizi Özgecan

Ey gönlüm Özgecan’ın ailesinin acısına mı yanalım, insanlığın ve duygu ve hislerin bitişini, vicdansız şerefsiz onun bunun çocuğunun vahşetine mi yanalım? Cümleler sözlerin bittiği yerdeyiz! Böylesi acının kor alevini acaba ne söndürür bilemiyorum!

Çaresizliğe hüküm giymiş bu anı ancak bir idam, evet harika bir idam temizler, hem de ulu orta herkesin gönü önünde…

Acılar, vicdan ağlıyor, gökler ağlıyor, melekler ağlıyor, yavaşça gönüllerdeki umutlar batıyor karanlıklara doğru…

Bir gönülde yağmur yağan sokakları, tebessüm eden dudakları, yarınları söndü… Neşeyle bakan gözler soldu…

Kalemimde mürekkep, yüreğimde mısralar bitti sadece acı hüsran vahşetin gözyaşları, çaresizliğin vahşetin acısı var…

Çaresizliğe hüküm giymiş bu anı ancak bir idam, evet harika bir idam temizler, hem de ulu orta herkesin gözü önünde…

Mehmet Aluç