Çarpım tablomuz

Ceplerimden ayıramadığım soğuk ellerim…

Bağlamaktan vazgeçemediğin kolların…

Birbirine uzak…

Habersiz tepkilerin kurbanı…

Küçük kareli defterimin arka kapağındaki çarpım tablosu gibi bendeki tablomuz…

Uzun uzadıya tek bir sayfaya sıkışmış…

Sütunlar halinde…

Çarpık anılar saklı her sütunda…

Birle çarpılıp hep aynı değerimi alan ben…

Dokuzla çarpılıp daha da büyüyen sen…

Aradaki sayıları görmezden gelen sen, ben…

Geniş bir alanı dolduruyor bizi uzak tutan sayıların yarattığı etkileşim…

Aynı işlemin farklı cevaplarıyız…

Doğru olan ne sen, ne ben…

Yanıtı hiç bulamasak da, sırada bekleyen daima başka bir soru var…

Çarpışmaya hazır değerlerimiz eksik olmuyor…

Durmuyoruz…

Çarpıştırıyoruz ne varsa gözümüzün önünde…

Eşittir işaretinin ötesine geçemiyoruz…            

Tek bir sonuca ihtiyacımız oluyor…

Doğru olduğuna inandığımız tek hesap…

Birbirimize hesabını soramayacağımız tek hesap…

ve sıfır yokediyor seni de beni de…

Yutan eleman yapıyor vazifesini…

Yutuyor geçip gideni…

Çarpanlara ayırma tamamlanıyor…

Bir daha bütünleşmemek üzere…

Ceplerimden ayıramadığım soğuk ellerim…

Bağlamaktan vazgeçemediğin sıcak kolların…

Birbirine uzak…

Habersiz tepkilerin kurbanı…

Nicedir serbestler…

Elim kolun bağlı değil artık...

Baha Naci

2010