Çekil üzerimden

ayak uçlarımda belirdi gölgen
öylesi usul, öylesi sessiz
delip geçtin acımasızca
boynu bükük salkım söğüdü

kim bilir kaç şehir koynundadır şimdi
ya da kaç şehirde damla damladır gidişin
karşımda ne varsa altına almış..
düş kırıkları nemli

zulada kalan hatıralarla saçlarım avucumda
gözlerimde uykusuzluğun bildik hali
in cin gürültülerine tıkalı kulağım
yalnızlığın tokadı yine suratımda

kızarıklığı, altında üzerimdeki elbisemin
hatta solgun tenimin
serildikçe üzerime titrer arzularım
korkular diken diken bedenimde

bileklerimde prangasın şimdi
kaçışım boşuna
git gide büyüyorsun üzerimde
siliniyorum...

bacaklarımı kavrıyorsun
ellerimi, göğüslerimi
saçlarımın ucundan asılıp
akıtıyorsun sarıyı

dudaklarıma çarpıyor serinliğin
kulaklarımdan pasını alıyorsun buruk bestelerin
dirensem kalkar mısın üzerimden?
kınalı ellerimi bırakır mısın bana?

gözlerimde batıyorsun en çocuksu yanıma...
kara lekeni sürmeden bak yüzüme!
ben karanlıktan korkarım,
güneş benimle kalsın...

giderken,
bakir bir sabah bırak düşüme.
yalnızlık, en çok geceleri kor adama
sahi!
sen olmasan...
kim basar ihanetleri koynuna?

çekil üzerimden; gece!
“acabalar”dan çok yoruldum.
bırak, ırzına geçmeden çıplak kalsın gün.
ihanetlerine razıyım
karanlıkta kalmayayım yeter.

tüm pisliğini saklasan da eteklerinin altına
bırak ben dizlerinin üstüne koyayım başak saçlarımı
ayçiçeğiyim ben,
güneşsiz nasıl yaşanır hiç bilmedim.