Çeneden yukarı beyin var

Şu misallere bakar mısınız?

“Herkes evinin önünü temizlese dünyada kirli yer kalmaz”

Başımız gözümüz üstüne de kim dinliyor kim yapıyor bunu.

Lafa gelince bu misali dilimizden düşürmüyor, bu ve buna benzerleri cümlelerimizin arasına bulup buluşturup yerleştiriyoruz.

Geçenlerde bir yerde okumuştum.

Herkes küçükken söylediği gibi büyüyünce doktor, mühendis, öğretmen… olsaydı yeryüzünde doktordan geçilmezdi diyor.

***

Herkes söylediğini önce kendisi yapsa zaten başkasına hatırlatma ihtiyacı kalmayacak.

Demek ki bu misali verenlerin öncelikle kendi evlerinin önünden haberleri yok.

Psikolojide yeri var.

Kim hangi işten çok şikayet ediyorsa o konuda şikayet eden kişide bir sorun var demektir.

Çenemize vurmuş bizim.

Ha bire söylem derdindeyiz.

Eyleme gelince bunu başkalarından bekliyoruz.

Kimimiz yazıyor, kimimiz konuşuyor.

Ne kalem ne kelam yorulmak bilmiyor.

***

Bakınız, Çiçero kendisine “Roma neden yıkıldı” diye sorulan soruya gayet açık ve net cevap vermiş ve demiş ki; “Çok ve güzel konuştuk, fakat bilgisizdik!”

Bugün biz de bunu yapmış olmuyor muyuz?

Hatta bilgi de olsa, güzel de konuşulsa eyleme geçmedikten sonra ne çıkar ki?

***

Mevsim kıştır ya.

Bir misal de biz verelim.

Adamın evinin önü karla dolu. Buzlanma yapmış. Kayıp düşenin hesabı yoktur.

O gider başkasının evinin önünde ayağı kayıp tökezlese şikayetçi olur.

Kendi evinin çatısı yoktur, başkasının kırık kiremitini anlatmakla bitiremez.

Gel de Ziya Paşa’nın o muhteşem dizelerini hatırlatma;

Ne diyordu Ziya Paşa?

"Onlar ki laf ile verirler dünyaya nizamat;

Binbir teseyyüp bulunur hanelerinde.."

Hele şu nizamat verenlere bir bakın, hanelerinde binbir teseyyüb göreceksiniz.

Nasılsa dinleyen var diyerek bu kadar da konuşmak olmaz ki.

Çeneye azıcık istirahat verip de şimdiye kadar konuştuklarından bir parça olsun yerine getirmek gerekmez mi?