Çilesi bitmiyor...

Kalbimizde iyiliği kaybettiğimiz zaman, uğradığımız kötülüklerin sonucunda bir canavar çıkar ortaya. Çoğu canavar böyle çıktı aslında ortaya, ben inanmıyorum Tanrı'nın onları öyle yarattığına.
Dünyanın sözüm ona kurulmuş düzeni hiçte iyiye gitmiyor gibi şu sıralar. Haberler hep can sıkıcı,
gördüğüm şey genelde ölüm,öfke ve tahammülsüzlük oluyor. Kadınların bitmek bilmeyen bir çilesi var, çoğu neredeyse koca yada sevgili cinayetine kurban gidiyor. Çocukların çilesi bitmiyor, yasak ilişki ve şartlar sonrasında o ilk soluğunu 'şanslı olan' çöp kovalarında, lağım çukurlarında alıyor. Çünkü çoğu minik kalp alamadan,yazıktırki can veriyor. kısaca ebeveynlerinin günahını ödüyor, ödettiriliyor...
Hayvanlarımızın çilesi bitmiyor, mide bulandıran haberler düşüyor önüme, bir takım insanlar tarafından istismar ediliyorlar, işkencelere maruz bırakılıp, bir köşede zehirlenerek ölüme terk ediliyorlar. Doğanın çilesi bitmiyor, yeşerecekken, çiçek açacakken, kalpsiz insanlar tarafından yok ediliyor, yeşermiyor haliyle, olmuyor bile, çünkü yok ediliyorlar kökten. İnsanlara huzur gelmiyor, felaketler ardı ardına sıralanıyor, bir kişinin günahını onlarca ruh ödüyor, adalet sağlanmalıyor, koca yıllarını tek bir karara emanet eden insanlar var, yaşamları,ayları,yılları çalınıyor haliyle. Kahkaha atmak gittikçe zorlaşıyor, yerini maddi sıkıntılara devrettiğinde, parayla adam yerine konulup, parasız yok sayıldığınız gerçeği, kendini kaybetmiş yozlaşmış ruhlar tarafından önünüze adeta  servis ediliyor her defasında. Yeterince bile  kızamıyorsunuz, çünkü dünyanın işleyişi böyledir, kısaca dünya böyledir, yaşamanın, nefes almanın mucize olması gerekirken, sayısız dertler, sayısız kederler, sayısız çilelerle karanlıklara hapsediliyor ruhlarımız... Şimdi artık tüm bu saydıklarım ,gördüklerim ve aslında tam anlamıyla yazamadıklarımla, sizlere muhteşem bir dünyanın olmadığını, ve kapısının aralanamayacağını azda olsa gösterdiğime inanıyorum... Peki kimden kaçmalıyız?  insandan mı kendimizden mi? Uzun uzun yollar olmalı önümde, ardıma bile bakmadan sadece yürüyebileceğim...

Yazan-Edibe Toğaç...

http://sayfamdakalancumleler.blogspot.com.tr/