Çocuklar

Çocuklar

Çocuklarımız

Dayanılmaz ağrılarla doğurduğumuz

Uykusuz gecelerle büyüttüğümüz

Bir „ah“ dediklerinde, saçlarımızı yollarına halı ettiğimiz

Sevgililerimiz

Sevgilerimiz

Nasıl kıyar hain eller sizin masumiyetinize?

Nasıl uzanır kırılası eller sizin mahremiyetinize?

Nasıl yok eder insana güveninizi, kendine güveninizi

O kahrolası sırıtkan egoistler?

Dünyanın en büyük dini sevgi değil midir?

Dünyanın en yüce duygusu merhamet?

Nereden gelir bu karanlık, bu zulmet?

Nasıl kastederler o taptaze yaşamınıza?

Ne biçim bir aymazlıktır bu, çocukları mübah gören, gösteren?

Ve neden başını kuma sokar, bu cehennemlikleri gören?

Neresi dindir bunun, neresi ibadet?

Neresinden bakarsan koskoca bir rezalet!

Çocuklar

Çocuklarımız

Hayata kazandırıncaya kadar yollarına bir ömür döktüğümüz

İyilikleri için zorlukları dişlerimizle söktüğümüz

Suçludur hiç şüphesiz mücrimler kadar

Yapılanlar karşısında susanlar!!!