Çocuklarda inat

Anne ve babalar iyi bilir, üç ve altı yaşları arasındaki çocuklarda inatçılık ve uyumsuzluk görülür.Uzmanlara göre bu yaşlardaki inatçılık normaldir.Bu dönemde çocuk, dengesiz, olumsuz, kararsız ve isyankardır.Büyüklerinin sözünü dinlemez; hatta söylenenlerin tersini yapar. Hareket ve davranışları kısıtlandığında öfkelenir. Her işi yardım almadan kendi başına yapmak ister.

Benim kızım da bu yaşlarda çok inatçıydı. Hemen hemen her şeye "ben yapçam, ben yapcam." diye atlardı. Hele bir gün beni oldukça sinirlendirmeyi başarmıştı:

Henüz üç yaşlarındaydı.Anne kız balkonda oturmuş keyif yapıyorduk.Ben sandalyede oturuyorum kızım da benim kucağımda.Ona çeşitli masallar anlattıktan sonra "hadi artık çok geç oldu içeriye girelim"diyerek kızımı da alıp odaya geçtim. Balkon kapısını kapattıktan sonra balkonun lambasını da kapattım. Ben ışığı kapatır kapatmaz, kızım ağlamaya başladı.

Ben: Niye ağlıyorsun?

Kızım: Lamlayı ben kapatçaktım.

Ben: Tamam açtım işte, hadi gel sen kapat.

Kızım: Kapıyıda aç, önce balkona çıkıp tekrar içeriye girelim.

Ben: İyi hadi gel.

İkimiz de balkondayız, ben içeriye girmek için tam adım atacağım

Kızım: Hayır, tekrar sandalyeye oturup beni de kucağına alsana.

Ben: Ya sabır! Ya sabır!

Saat çok geç olduğundan, ağlayıp komşuları rahatsız etmesin diye mecbur tekrar oturduk. Yapılacak başka hareket kalmadığına göre, ben tekrar ayağa kalkmaya çalışırken;

Kızım: Hayır kalkma, hadi söylesene.

Ben: Ne söyleyim???

Kızım: Hadi artık çok geç oldu içeriye girelim desene.

(Pes vallahi ya! Bu kadar da olmaz) Dişlerimi sıkarak, "hadi artık çok geç oldu içeriye girelim" dedikten sonra nihayet içeriye girip lamlayı kızıma kapattırdım:)

Kayda almış gibi nasılda geri sardı cadaloz.Neyse bunada şükür, ya anlattığım masalları tekrar anlat deseydi?

Sevgiyle kalın