Çocukları aldatmadan

Hemşire,  hemşire pencereyi aç
 Kimse görmesin vişneçürüğü dudak gülümü
Sevgilimin ilk sözü SEV BENİydi
 Mağaradan çıktım, çardak altına düştüm

Hemşire,  hemşire üstümü ört
Kimse görmesin bi gömülü yangın başladı
Sevgilimin  sözü tütün lekesi tırnaklarımla
Gün oldu sarma sardım
Tüttürdüm hayaline düştüm

Hemşire,  hemşire kapıyı kapat
Kimse görmesin göksel ciğer yaramı
Sevgilimin sözü yarımküre’ye reddiye
Çok susadım çok tuzlu sularda
Bir çöle düştüm

Hemşire,  hemşire bi iğne yap
Kimse görmesin can atan ar damarımı
Sevgilimin sözü çatlamıştı, iç çektiler   
Usulca uzaklaştılar ondan
Üzüldüm, insanların ardına düştüm

Hemşire, hemşire etrafa bak
Görsünler çocuklar yasta ana- bir -tasta mum yaksana
Sevgilimin sözü bade-m gözyaşları hale cephede  
Biz  hiç kavuşamadık, hiç ayrılmayız..
O sadece düş’tü, ben de yere düştüm
 
Hemşire, hemşire esnek mesai ne bu telaş?  
Görsünler  “Ulduz ve kargalar”  a gelir uyarı  
Sevgilimin sözü bitmez ” kel güvercin” lere
“Ne önemi var ki benim merhametimin!
Merhamet, insanları sevenin gerileceği çarmıh değil midir?”



Nil Alaz