Çocukluğum.....

Sabahları işe gitmek çin uyandığımda hava artık çok serin oluyor yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladıktan sonra ne giyeceğime karar veriyorum, makyajımı yapıyorum ve evet güne başlamak için hazırım....fakat bir eksiklik hissediyorum sabah uyandığımda kahvaltı hazır değil çünkü bana kahvaltı hazırlayan annem ve babam yoklar. Hüzünleniyorum bir an için gözlerimi kapatıp geçmişe gidiyorum ve sanki o sabah okula gitmek için uyanmışım ve babam bana ilkokula giderken yaptığı iki çeşit tostu hatırlıyorum peynirli domatesli ve zeytinli : ) kokuları bile burnuma geliyor , çayım koyulmuş masa hazır.....annem telaşla bir taraftan işe gitmek için hazırlanıyor bir taraftan etrafı topluyor.......kahvaltıya başlıyorum ve babam yeterli mi bi tane daha yapayım mı diye soruyor bende doydum diyorum tadına doyulmaz bir lezzet aslında......onun gibi yapmaya çalışıyorum bazen ama aynı tadı bulamıyorum. Ne çay aynı tadda ne de tost ne de hayat ....herşey çok farklı
kahvaltı bitip gitmek için hazırlandığımız anda gözlerimi açıyorum ve hiçkimse yok ev farklı mufak farklı herşeye rağmen o anı kısa süre hayalde olsa kendime yaşatabilmek beni çok mutlu ediyor gülümsüyorum ve gerçek hayata dönüyorum evden çıkıp işe gidiyorum...onları çok özlüyorum

Çocukluğumda akşam üstü top oynamaya çıkardım iş yerinde canım okadar sıkılıyor ki bazen dayanamıyorum ve stres topunu elime alıp duvara atıp tutuyorum bazen kazalar oluyor bir yerleri yıkıp döküyorum ama 10-15 dk. çocukluğuma gidiyorum. Bir keresinde kapıcıya yakalandım .Bana baktı baktı sonra şöyle dedi ; 'bu çocuk çocuk bu daha büyümemiş...yok sen bence çocukluğunu yaşayamamışsın 'bende ona şu cevabı verdim;'hayır çok güzel bir çocukluk yaşadım ama doyamamış olabilirim halil amca 'güldük: ) : )........evet çocukluğuma doyamadım doyumsuz bir çocukluk yaşadım tüm oyunları oynardık.....bazen mahallede çocukları görüyorum yakar top oynuyorlar çantamı savurup onlara katılmak istiyorum etrafa bakıyorum kadınlar falan bakıyorlar bana yani böle bişey yapsam aaaaaaaaaaaa koca kız ne ayıp derler .......

Şimdi oyun oynayacak bir arkadaşım yok bana kahvaltı hazırlayacak ailem de yok ;bu aralar oynadığım tek oyun HAYALCİLİK ve POLYANACILIK